Mantelzorgers trekken een tweede golf niet

De kranten en nieuwssites staan er vol mee, een tweede coronagolf lijkt op komst. Ik denk dan meteen: hoe trekken professionele en informele zorgers dat?  De eerste golf is nog nauwelijks verwerkt en afgehandeld.
Net als zorgpersoneel hebben mantelzorgers ook nog steeds te kampen met overbelasting, oververmoeidheid en onverwerkt trauma. Mantelzorgers trekken een tweede golf niet!

Zorgpersoneel 

Een woordvoerder van vakbond NU’91 vertelt aan omroep Brabant dat zorgmedewerkers helemaal op zijn. Ze zijn getraumatiseerd en kunnen een tweede golf niet aan. Het ziekteverzuim onder ‘coronapersoneel’ is verdubbeld. De eerste golf is allemaal veel te heftig geweest. Daar moet goed en voorzichtig mee omgegaan worden, aldus de vakbondsman.

Mantelzorgers

Maar wat te denken van mantelzorgers? Wie zorgt er voor hen, na al het verschrikkelijks dat hen is overkomen tijdens de eerste golf? De hulplijnen gaan bij ons nog steeds onverminderd door. Soms hangen we ruim een uur met een lotgenoot aan de lijn. Alleen maar om te luisteren naar al hun leed. Echt helpen kunnen we ze niet t de klok nou eenmaal niet terugdraaien. Het leed is al geschiedt. Het enige dat wij kunnen doen is de tijd voor hen te nemen, te luisteren, te troosten en begrip te tonen. Maar er is echt meer voor nodig want een bekende klacht is: ‘Het lijkt wel of ik steeds moeier word.’ Dat vind ik persoonlijk echt zorgelijk want de meeste mantelzorgers moeten nog zo lang door, met of zonder Corona. Mantelzorgers trekken een tweede golf in hun huidige staat echt niet.

Het trauma is huge!

Ons hulplijnteam is tot de conclusie gekomen dat de trauma’s van veel mantelzorgers  HUGE zijn. En daarmee de overbelasting dus ook. Ondersteuning op maat is dan ook zeer gewenst. Op korte termijn welteverstaan. Maar wie helpt ons om nou eens een goede Haagse lobby op gang te zetten? Van de huidige belangenbehartiger en vaste partner van het ministerie van zorg moeten we het helaas niet hebben. Die zijn deze dagen drukker met de dag van de mantelzorger in november en de verkoop van merchandise. Sorry hoor maar ik snap daar dus niets van. Jij wel? Ballonnen en slingers is net zoiets als applaus voor de zorg. Je koopt er helemaal niks voor! Er is – juist nu in deze tijd na de lockdown – veel meer aandacht en ondersteuning voor mantelzorgers nodig. Er is een hoop onverwerkt trauma en daar moeten we iets mee.

Vaste poot

Hoe komt het toch dat Mantelzorgelijk, als grootste mantelzorgexpertise centrum, geen vaste poot krijgt aan de onderhandelingstafels? Terwijl wij alle expertise in huis hebben?
Ja oké, we mochten tijdens de crisis signalen vangen (wat is daar trouwens mee gedaan?), soms meedoen aan een denktank of we doen een ander kortlopend project. Maar als het er echt op aankomt worden we niet gehoord. Omdat VWS nou eenmaal met preferred partners werkt. Hoe komt dit? Omdat de waarheid soms hard is? Omdat mantelzorgers eens te meer hebben blootgelegd dat onze participatie samenleving in wezen één grote utopie is? Dat langer thuis wonen te veel van mensen vergt en dat je dus onder de huidige omstandigheden in wezen niet meer verantwoord thuis kunt zorgen?

Klaar mee!

Het moet anders, we zijn er klaar mee! Mantelzorgers worden te vaak genegeerd. Al onze signalen, kennis en ervaringen worden amper serieus genomen. Om dat te kunnen veranderen zullen we nu door moeten pakken. Dat kunnen we niet alleen. Daar hebben wij jullie – onze achterban – voor nodig. Als je dit leest en denkt: ze heeft gelijk! Deel dan je verhaal met ons. Bij voorkeur per mail via meldpunt@mantelzorgelijk.nl. We hebben al heel veel signalen van de periode maart – juni maar we willen ook graag weten hoe je het nu maakt. Hoe gaat het met jou? Hoe gaat het met de hulp en ondersteuning? Je verhaal hoeft echt niet lang te zijn dus het kost je niet veel tijd. Kort en bondig mag ook. Desnoods onder dit bericht. Als we jullie signalen maar vangen en er mee aan de slag kunnen gaan. Want hoe dan ook, wij blijven voor mantelzorgers aan de bel trekken.