Fijne, rustige feestdagen

December is natuurlijk de maand van tradities. Bij ons thuis was het vroeger altijd vaste prik dat mijn ouders op kerstavond een heerlijk diner voor ons hele gezin én opa en oma klaar maakten. De andere avonden brachten zij vaak door met vrienden.

De meeste mensen brengen de kerstdagen natuurlijk het liefst met hun naasten door, maar dat is helaas niet voor iedereen mogelijk. Zoals bij ons: na het overlijden van mijn moeder en de dementie van mijn vader is alles ineens compleet veranderd.

Dat de feestdagen voor mijn vader een beetje overweldigend geworden zijn, merkte ik vorig jaar. Om hem maar niet in zijn eentje te laten zitten, planden wij kerstavond en beide kerstdagen helemaal om hem heen. Hij nam de uitnodigingen van alle kinderen dolblij en enthousiast aan, maar kwam uiteindelijk alleen op kerstavond bij mijn zus opdagen… De andere twee kerstdagen weigerde hij verder om nog bij iemand te komen. Hij was alleen nog maar verdrietig, dwars maar bovenal heel warrig.

Toen weet ik dat aan het feit, dat hij het wellicht naar vond om alleen thuis te komen, na zo’n kerstuitje. Nu begrijp ik dat we hem daarmee te veel uit zijn vaste ritme haalden en dat het eigenlijk veel rustiger voor hem is, om naar hem toe te gaan. Gewoon in zijn eigen huis, met de regelmaat en de structuur van zijn dagelijkse leven. Hoe ik daar achter kwam? Mijn vader  werd dit jaar weer nerveus toen mijn zussen hem uitnodigden voor kerstavond en eerste kerstdag. Elke dag belde hij me op, om te vragen wanneer hij nou bij wie verwacht werd en hoe dat nou moest… Het werd hem duidelijk te onoverzichtelijk.

De oplossing was om twee grote papieren op zijn eettafel te leggen met daarop alle afspraken van de kerstperiode. Simpel een notitie met: Wie, wat en waar. Elke dag kijkt hij er een paar keer op en weet dan weer wat hem te doen staat.. “Echt handig, Mallijntje, die brieven” zegt hij elke dag. En zo is het. Niet alleen voor hem, maar ook voor ons! We hebben hem er niet meer over gehoord. En het mooiste is, dat het eigenlijk een vaste gewoonte van mijn moeder was om – de laatste jaren – briefjes voor hem neer te leggen. Ik heb dus helemaal niets nieuws, maar iets heel vertrouwds voor hem bedacht. En het fijnste, mijn vader wordt er niet warriger door.

En ondanks dat kerst voor ons gezin nooit meer hetzelfde zal zijn, gaan we er het beste uithalen: met elkaar en voor elkaar. Fijne, rustige feestdagen!