Wie is Flowermum?

Het is 2015 als ik begin met schrijven en vanwege de privacy van mijn gezin heb ik ervoor gekozen om onder een pseudoniem te schrijven, waarom de naam Flowermum? Van jongs af aan ben ik dol op bloemen, ik hou ervan om lekker bezig te zijn in mijn tuin en in mijn huis. Ik geniet van de natuur op allerlei manieren. Heerlijk wandelen met de hond en de vogels horen fluiten, lekker fietsen in de polder tussen de koeien, zo kan ik me weer even opladen. Ik ben een denker maar ik hou ook van creatief bezig zijn of ik nu een verhaal schrijf of een bloemstuk maak, als het maar iets moois, iets “eigens” wordt. In ons huis vindt je een bonte verzameling van kleuren en voorwerpen, brocante, bloemen, een oude kast een nieuwe vaas, een net vers gebakken bananencake en er gebeurt altijd wel iets. Mijn levensmotto is: je moet je eigen hemel blauw verven!
Je moet zelf aanpakken en het is fijn als er mensen mee willen denken, maar je zult het toch uiteindelijk zelf moeten doen!

Verder heb ik een zogenaamd “zorgintensief” gezin, wat bestaat uit mijn partner met Autisme en Chronische depressie, we zijn dit jaar 27 jaar getrouwd. Mijn man heeft in juni 2013 zijn heup zeer gecompliceerd gebroken en kan na 2 operaties nog steeds niet lopen zonder hulpmiddelen. Dit gebeurde op een zorgboerderij waar hij herstelde van een ernstige burn-out.

We hebben 2 dochters, onze jongste dochter van 14 jaar heeft ook Autisme en een Angststoornis. Onze oudste dochter van 24 jaar is getrouwd, en heeft samen met haar man een geweldige bloemenwinkel. Ze hebben een dochtertje van 8 maanden waar we ontzettend van genieten!

Ik kreeg het advies om dingen op te schrijven om al schrijvende dingen te verwerken en te overdenken, want dat er veel gebeurd in ons gezin dat is een ding wat zeker is. Het is niet het Autisme waar ik zo tegen moet vechten, ik snap inmiddels aardig na zoveel jaar hoe je daar het beste mee om kunt gaan. Maar het zijn de vooroordelen van mensen, het onbegrip, het gevecht met de vele instanties, de scholen, de bureaucratie voor de hulp de we nodig hebben. Dat is wat het soms zo zwaar maakt. Zelf heb ik zo’n 5 jaar geleden de diagnose reuma gekregen dat is ook iets waar je mee om moet leren gaan. Zorgen voor jezelf en je energie verdelen, dat was voor iemand die altijd bezig was in de hoogste versnelling absoluut niet gemakkelijk. En nog trap ik vaak in de valkuil van teveel doen.
Ik wil graag op een positieve manier dingen delen en waar nodig doe ik dat met een kritische noot want na zelf vele jaren in de gezondheidszorg te hebben gewerkt houd ik mijn hart vast met alle ontwikkelingen wat betreft de zorg voor de mensen die het zo hard nodig hebben.

De Blogs op mijn website zijn heel erg wisselend en gaan over veel uiteenlopende onderwerpen maar zo zit ik zelf ook in elkaar; altijd in voor wat anders en ook best een beetje eigenwijs af en toe. Het is mijn visie op gebeurtenissen in ons leven, mijn gevoel en belevingswereld…… En het is soms best spannend, je gedachten en gevoelens op te schrijven, maar inmiddels ben ik op een punt dat ik me er niet zoveel meer aantrek van wat mensen vinden. Ik hoop dat ik hiermee mensen kan helpen en bemoedigen dat is mijn uiteindelijke doel!

Ik zou het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat!