Nederlandse vrouwen zijn permanent de klos

Tsja, het is een titel die we vanuit Mantelzorgelijk wel mogen gebruiken toch? Vier vrouwen aan het stuur. De zin komt uit een artikel van Vrij Nederland over de samenleving die ons een burn-out oplevert. Met name dus de vouw. De vrouw die werkt, voor de kinderen zorgt en veelal ook de mantelzorgtaak op zich krijgt of neemt. Er is zelfs al een naam voor bedacht: de triple shift.

Het probleem is inmiddels allang bekend bij overheid en beleidsmakers, Toch ontbreekt het aan daadkracht om onze vrouwen hierin te ondersteunen. Erger nog, door de participatiewet is het alleen maar erger geworden. Het gekke is dan ook dat in het advies gesproken wordt over het onder een dak brengen van voorschool, basisschool en de opvang. Hele logistieke oplossing voor gezinnen met jonge kinderen. Ik hoop dat dit geregeld is voordat ik kinderen krijg. Toch heb ik het idee dat we voorbij gaan aan de invloed van het derde element in de triple shift; de zorgtaken.

Je kunt het logisitiek makkelijker maken voor de vrouw, maar als je aan de andere kant de druk gaat opvoeren wat is dan de winst? Het artikel concludeert heel terecht dat er te weinig samen wordt gewerkt tussen de ministeries om onze vrouwen een handje te helpen. Want waar enerzijds in het onderwijs leuke plannen worden bedacht om ruimte te scheppen doen ze er bij het andere ministerie juist nog even een schepje bij op.