Malou van Hintum: Ja, maar luister ‘es, poepen moet u ook overdag doen!

Wetenschapsjournalist Malou van Hintum schrijft iedere week een column voor de Volkskrant. Een van de afgelopen keren ging het over de zorg – een monoloog die we jullie niet willen onthouden.

‘Nounounou mijnheer, ik snap ook wel dat het voor u niet fijn is dat u steeds een halfuur moet wachten voordat u van de wc wordt geholpen, maar we kunnen er moeilijk de hele dag iemand náást zetten, wel dan? En dat u nu veel te weinig drinkt omdat u dan minder hoeft te plassen, is natuurlijk niet verstandig. Drinken is heel goed, en voor de doorzitplekken die u inmiddels op de wc hebt opgelopen, hebben we toch prima zalf besteld bij de dokter? Nou dan! Kop op, he!

‘U mag blij zijn dat u om de dag gedoucht wordt. Ja, daar hebt u zich de blaren voor op de tong gepraat, en daaraan ziet u dat u een voorsprong hebt op die ouwe gebouwen hier in huis die verbaal niet zo goed uit de voeten kunnen. Taal is echt uw ding, hè. HAHA. En nee, er kan niet van het schema worden afgeweken, óók niet nu u ziek bent en de hele nacht hebt wakker gelegen, en nog graag een uurtje zou blijven liggen. Dan raakt het hele schema in de war. En dat u hoge koorts had en dus doornat bent van het zweet is heel jammer, maar het is vandaag uw douche-dag niet. We kunnen er gewoon niemand voor vrijmaken.

‘Wat zegt u? U moest deze week ‘s nachts ineens heel nodig, maar de dienstdoende verzorgster durfde u niet uit bed te halen? Ze vroeg of u het niet een uurtje of drie kon ophouden? Ja maar luister ‘es, poepen moet u ook overdag doen! Het is natuurlijk heel naar dat u nu een verstopping hebt, maar daar hebben we prima laxerend spul voor, dat krijgt u zo meteen met een glaasje water erbij. Gewoon even doorslikken en de boel komt straks weer op gang. U moet niet in problemen denken, maar in oplossingen.

Kijk, dat u half verlamd bent en bijna niks meer zelf kunt is heel vervelend, maar er is geen tijd om de volle prullenbakjes te legen

‘Kijk, dat u half verlamd bent en bijna niks meer zelf kunt is heel vervelend, maar er is geen tijd om de volle prullenbakjes te legen. Of het oud papier weg te brengen. Of die lege flessen wijn – drinkt u trouwens niet te veel? Dat kan iemand uit uw netwerk toch wel? Ow. De gemiddelde leeftijd van uw netwerk is 83 jaar. En uw directe ondersteuner van 79 jaar heeft een TIA gehad, waardoor hij tegenwoordig heel snel heel moe is. Wat vervelend nou. En de kinderen? Die wonen aan de andere kant van het land. Tsja. Misschien kunt u grotere prullenbakken kopen?

‘Natuurlijk mist u de zorgassistentes, maar er was gewoon geen geld meer voor die meiden. En wat deden ze nou helemaal? Ze haalden een boodschapje, zetten een kopje koffie, maakten een praatje – maar ik zie dat u skype hebt, dan kunt u toch lekker skypen met uw kinderen? Nou ja, natuurlijk werken die overdag, maar dan skypt u toch ‘s avonds? Maar wel voor 21:45, hè. Want om 22:00 komt de avonddienst om u in bed te leggen en het is wel handig als u dan al naar de wc bent geweest. Anders kost het te veel tijd. Als u dat niet wilt, dan moet u op de nachtdienst wachten en kunt u pas na 0:30 naar bed. Maar we staan wel om 7:00 op hè. Want anders krijgen we het hier allemaal niet rond.’

— Intussen komt verzorgster Sandra* binnenhollen met een minutenlijstje in haar hand: ze heeft zoveel minuten voor mijnheer A., en zoveel minuten voor mevrouw B.. Zijn de minuten op, dan moet ze weg. Ze zou graag anders willen, ze loopt haar benen onder haar kont vandaan, ze doet haar stinkende best. Maar afwijken van de minutenlijst veroorzaakt chaos, en daarvan worden de cliënten de dupe. En dus rent ze voort — ‘Daardoor blijft ze lekker in beweging en dat verkleint de kans op overgewicht. Ja mijnheer, het mes snijdt aan twee kanten, dat hebben wij goed geregeld, he! HAHA!’

* de situaties die worden beschreven zijn echt. Sandra heet in werkelijkheid anders. De monoloog wordt uitgesproken door een fictieve beleidsmaker.

^{Malou van Hintum is columnist voor Volkskrant.nl}