Langer Thuis betekent eigenlijk ‘Langer Opgesloten Thuis’

De vergrijzing neemt toe en het leek zo’n mooi politiek plan om mensen zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Onder het motto dat de mensen dat zelf graag willen werd Langer Thuis ingezet. Inmiddels worden de ongewenste effecten hiervan steeds duidelijker. De verzorgingshuizen zijn gesloten, de wachtlijsten lopen op, maar mensen zitten dus ook opgesloten in hun eigen huis.

De mensen die nu zo lang mogelijk thuis moeten blijven hebben ooit een woning betrokken toen ze nog een goede mobiliteit hadden. Deze woningen zijn niet aangepast of zelfs niet geschikt om aangepast te worden. We hebben het hier over flats of woningen uit de jaren 60 en 70 of iets later. Niets duurzaam, niets levensloopbestendig. Het zijn woningen met smalle gangen, smalle deurposten en zonder voorzieningen voor hedendaagse hulpmiddelen.

Zo zit je in een ruime eengezinswoning met een tuin en het enige wat je kan doen is naar buiten kijken. De voordeur met het trapje kan niet aangepast worden. De gang is te klein voor een draai. De achterdeur biedt mogelijkheden, maar daar is een opritje neergelegd om de hoogte te overbruggen. Daar kun je zelf niet terug omhoog. Terug naar binnen lukt alleen met hulp door een duwtje of een tilletje van een ander. Je zit dus opgesloten in je eigen huis.

Maar zo woon je in een flat met lift. Geen probleem zou je denken. De woning is gelijkvloers en je kunt binnen goed uit de voeten. Maar nu worden de afstanden te groot voor het loopvermogen. Een scootmobiel wordt toegewezen, maar er zijn geen mogelijkheden in de gehele flat om deze te stallen en op te laden. Gemeente, brandweer en woningcorporatie bemoeien zich ermee, maar er komt geen oplossing. En zo zit je dus in je eigen huis en wordt deze zelfstandige mobiliteit je ontnomen.

Het effect van Langer Thuis is dus ook dat mensen Langer Thuis worden opgesloten. Zeker als oudere woningen niet geschikt zijn, niet levensloopbestendig. En er zijn geen alternatieven, geen betaalbare aangepaste appartementen of zorgwoningen in hofjes. Want heeft niemand ooit bedacht dat de vergrijzers ook in vergrijsde huizen wonen?

Avatar foto

Ervaringsdeskundige mantelzorger, veranderkundige/organisatieadviseur, moeder en echtgenote. Zorgt al jaren voor moeder en broer. Spreekt en schrijft over vraagstukken in het sociaal domein en mantelzorg. Rode draad is: opsporen, blootleggen, bespreekbaar maken en verbinden. Hiervoor kijkt en luistert ze met een open blik naar alle mensen en zaken die ze tegenkomt. Ze is gedreven om de positie van mantelzorgers te verbeteren en op te komen voor hun belangen. Margreet is tevens bestuurslid van onze stichting, projectleider en de schrijfster van ons MantelzorgManifest.

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top