Kamerbrief met de visie op mantelzorg; wat een teleurstelling!

Vorige week verscheen de Kamerbrief van staatssecretaris van Ooijen met een integrale visie op mantelzorg. Deze Kamerbrief is een opstap naar het landelijk mantelzorgplan en het geeft de belangrijkste punten en stappen weer. Maar wat een teleurstelling hoe de toekomst van mantelzorgers in Nederland gezien wordt. Alles blijft erop gericht dat mantelzorgers het zo lang mogelijk volhouden, met zo weinig mogelijk invloed en rechten.

In stand houden
We moeten eerlijk zeggen dat we een paar dagen heb gewacht om hier iets over te schrijven. We waren verbaasd, daarna boos, toen witheet en nu zwaar teleurgesteld. De stappen die aangegeven worden hebben niets te maken met het verbeteren van de positie van mantelzorgers. Het zijn opnieuw stappen om binnen hetzelfde systeem de boel in stand te houden en om ervoor te zorgen dat mantelzorgers blijven doen wat ze moeten doen.

De aap komt uit de mouw
In eerdere plannen van de ministers Helder en Kuipers ging het over het schrappen van verpleeghuisplekken, de wijkverpleging die niet wordt uitgebreid, het loslaten van de norm in de verpleeghuizen en nog zoveel meer zaken die vervolgens worden overgeheveld naar mantelzorgers. Maar de effecten op mantelzorgers bleven gehuld in vaag taalgebruik.

Deze Kamerbrief is wel duidelijk over de verwachtingen van de inzet van vrijwilligers en mantelzorgers met de toenemende vergrijzing. Er wordt gesteld dat zij de pijlers zijn waar een groot deel van de samenleving op leunt en dat zij essentieel zijn. Sterker nog, in de brief staat dat de voorgaande akkoorden (WOZO & IZA) voor een belangrijk deel rusten op de inzet van informele zorg. Eindelijk komt de aap ergens uit de mouw.

Kip met de gouden eieren
Mantelzorg als kip met de gouden eieren om de problemen in de zorg op te lossen. Er wordt weer uitgegaan van een onuitputtelijke bron van kosteloze en tomeloze inzet. In de brief staat dat de informele zorg versterkt, ondersteund en gewaardeerd dient te worden. Dan zou je denken dat daar ook een gerichte aanpak bij hoort. De geschetste aanpak gaat weer niet verder dan het aanjagen van het huidig systeem om mantelzorg te ondersteunen en te stimuleren. De kip moet wel blijven leven.

Invloed op ons eigen leven
En daar waar wel extra geld beschikbaar wordt gesteld, gaat het naar de gemeenten en worden er nieuwe functies in het leven geroepen: de respijtconsulenten. Maar niets naar de mantelzorger. Dit is een gemiste kans om mantelzorg echt te positioneren in onze samenleving. We schreven eerder al een open sollicitatie naar de staatssecretaris en we zijn in afwachting of en wanneer we mee mogen praten. Het is de hoogste tijd dat we zelf invloed uitoefenen op ons eigen leven.

Stop de symboolpolitiek
Het moet echt anders en vanuit Mantelzorgelijk pleiten we al jaren voor erkenning en echte waardering voor mantelzorgers. Stop met alle symboolpolitiek en kijk naar mantelzorg als gelijkwaardig onderdeel met bijbehorende sociale wetgeving. Je kunt geen zorgsysteem bouwen op onbetaalde naastenliefde. Er zitten echt grenzen aan de inzet van mantelzorgers. Hoeveel fysieke, emotionele en financiële offers kun je vragen van liefdevolle inzet?

De oplossing
Hierbij brengen we dus opnieuw onze oplossing van twee jaar geleden onder de aandacht. Trek de parallel met alle oplossingen die bedacht zijn rond het opgroeien van een kind. Hier zijn veel zaken goed geregeld met betrekking tot inkomen, verlof en opvang. Denk de kinderbijslag, kindertoeslagen, ouderschapsverlof enz. eens om naar het zorgen voor ouderen. Het past prima in de levenscyclus van de mens. Hoe moeilijk kan het zijn? Welke oplossing zie jij?