Ingezonden verhaal van mantelzorger Angelique

Vandaag een hele mooie dag met mijn moeder gehad. Mijn moeder heeft Alzheimer en vasculaire dementie en is een hele tijd behoorlijk opstandig geweest waar ik heel moeilijk mee om kon gaan.
Ze woont nog zelfstandig en heeft echt hulp nodig maar dat accepteert ze niet. Sinds een paar maanden komt er wijkverpleging om haar medicatie toe te dienen, want daar kon ze echt mee toveren.
Maar goed, dat laat ik even rusten want ze is veranderd, ze is rustiger en begin met kleine stapjes hulp te accepteren (nu alleen nog hulp van ons, want ze kan alles eigenlijk best nog wel zelf) en te aanvaarden dat ze niet alles meer zelf kan.

Maar weer over vandaag; mijn vader maakte vroeger altijd bergen dia’s, ik denk dat het er wel meer dan 1000 zijn en sinds kort ben ik begonnen om die dia’s te scannen zodat we ze weer eens kunnen bekijken. Ik had vandaag de laptop meegenomen naar mams om zo samen met haar de reeds gescande dia’s te bekijken en met haar op zoek te gaan naar de voor mij onbekende personen op de dia’s (de meeste dia’s zijn uit begin jaren 60 en ik zelf ben in 1967 geboren). Wat een verrassing was dat voor haar en hoewel ze problemen heeft met haar zicht, lukte het toch aardig om wat van de onbekende personen van een naam te voorzien, of ze in ieder geval te plaatsen bij een gebeurtenis of plaats.

We hebben heerlijk samen zitten kletsen en herinneringen opgehaald, al was het wel confronterend om te moeten vaststellen dat ze als ze mij op een dia zag, niet de link kon leggen dat ik dat was. Als ik dan zei dat ik dat was met paps, dan keek ze me soms aan met een blik van ‘ja, dat kan je wel zeggen maar of dat ook zo is, daar twijfel ik aan’.
Maar goed, het was voor het eerst sinds lange tijd dat ik een mooie en gezellige dag heb gehad bij moeders. Zeker als ik even vergeet dat ik haar tig keer heb moeten vertellen dat ze echt volgende week dinsdag jarig is en dat het helemaal niet raar is als ze dat niet wil vieren omdat ze het zelf te druk vindt, al die mensen die komen en die vaak zo druk zijn.

Mams, ik hoop dat we nog een paar van deze mooie dagen samen mogen beleven.