Ik ben leeg #FTD

Ik heb een dip en weet even niet meer waar ik over moet schrijven. Hoe ging het ook alweer, waar ben ik gebleven.
Terug lezen op mijn mails, dit heb ik al geschreven en daar wil ik nog over schrijven. Ik maak geen aantekeningen om te schrijven.
Ik schrijf vanuit mijn gevoel, mijn gedachten wat er in mij op komt.
Het wordt moeilijker om te schrijven, om wekelijks een blog te schrijven. Mijn emoties nemen de overhand, ook in mijn nachtmerries.
Zo graag wil ik het van mij afschrijven, maar des te moeilijker is het om met lotgenoten te delen.
Het is anders, maar ik wil heel graag er mensen mee helpen die in dezelfde situatie zitten zoals ik.

Eigenlijk net zo als Isa Hoes, zij schreef het boek “toen ik je zag” in 2 dagen heb ik het gelezen. Wat leek het erop, verborgen Narcisme.
Terwijl ik niet meer kon lezen. Lezen is zo fijn, beter dan de televisie.
Isa heeft het boek geschreven, om meer bekendheid, het te delen. Dit is wat ik ook graag wil, behalve ik ben geen bekende Nederlandse.
Er waren zoveel punten, wat ik herkende. Anders, het was anders.

Desalniettemin, er komt veel op mij af. Ik ben boos, boos op alles. Boos/kwaad vooral op de artsen, omdat zij mij niet begrijpen. Vooral op mijn man, ja dit is het ik ben boos op hem, teleurgesteld. Ik WIL dat hij mij begrijpt, samen delen. Het is er niet meer, ik wil hem terug.
Hij is er niet meer voor mij, ik moet het alleen doen, het besef dat ik er alleen voor sta.
Mijn vriendin de enige die is overgebleven, zei tegen mij, je beseft zelf niet hoe goed je het doet, hoe sterk je bent. Ik voel het niet meer, ik ben leeg.
Mijn carer, als ik haar bel, hallo schoonheid, alleen deze twee woorden, het voelt zo goed. Wij hebben elkaar nog nooit ontmoet, het maakt me sterker.
Als ik deze 2 mensen niet had gehad? Ze bestaan nog! Echt!!!