Heb je een mooie zomer gehad?

Misschien is het een gewoonte in mijn buurt, maar buren en vrienden blijven me vragen of ik een mooie zomer heb gehad. Elke keer als mij die vraag wordt gesteld voel ik een enorme kreun opkomen. Ik ben mantelzorger voor mijn gehandicapte man en voor ons is de zomer net zoals elk ander seizoen. Onze routine is altijd hetzelfde.

Mijn man zit in een rolstoel en heeft ook net astma gekregen. Hoewel een betaalde verzorger elke ochtend twee uur komt, ben ik verantwoordelijk voor de dagelijkse planning, medicatiebeheer, het maken van dokters- en tandartsafspraken, hem naar die afspraken rijden, huis/tuinonderhoud, ons huishoudbudget en het betalen van rekeningen.

Heb ik een mooie zomer gehad? Nou, we zijn niet gaan zwemmen of vissen, we zijn niet naar een of ander exotisch oord gevlogen (ik mag blij zijn als ik naar de supermarkt kan) en we hebben geen lange autorit gemaakt omdat mijn man die dingen niet kan. Waar we wel van hebben genoten is het warme weer, zomerse regenbuien, vogels kijken bij het vogelhuisje in de achtertuin, etentjes met familieleden en stapels boeken lezen. Naar deze maatstaven was onze zomer fantastisch.

Aan de buitenkant ziet mantelzorg er vrij eenvoudig uit. We zorgen voor de basisbehoeften van onze dierbare: een veilig huis, een comfortabel bed, een fatsoenlijke badkamer, voedzaam eten en interessante activiteiten. Maar zoals Gail Sheehy opmerkt in ‘Passages in Caregiving’: “de wereld van de mantelzorg is voor de meeste mensen aanvankelijk net zo vreemd als leven op een andere planeet.”

We zitten niet alleen op een andere planeet, we zitten in diepe, ruige loopgraven. Onze lijst met taken wordt steeds langer, we krijgen niet genoeg slaap, verliezen contact met vrienden en voelen ons geïsoleerd, banen ons een weg door het verzekeringsdoolhof, jongleren voortdurend met geld en maken ons zorgen over de stijgende ziektekosten. Stress hoort bij het leven. Als je voor een gehandicapte dierbare zorgt, zoals ik, of voor een chronisch zieke dierbare, dan begrijp je die stress.

Mantelzorg, hoewel je alles doet dat je kan, is nooit perfect. Je dierbare kan klagen over het eten dat je klaarmaakt. Ik maak lekkere, kleurrijke maaltijden voor mijn man, maar hij kan ze niet proeven. Zijn medicijnen hebben zijn smaak afgezwakt. Activiteiten bedenken voor hem is ook een uitdaging. Vandaag rijd ik hem door de stad in onze tweedehands rolstoelbus om nieuwe bouwprojecten te bekijken. Hij kijkt uit naar het ritje en de rondleiding door de stad, en hij is dan tenminste even het huis uit.

Hoe beantwoord ik de vraag of ik een mooie zomer heb gehad? In plaats van een lange uitleg te geven, of in te gaan op de mantelzorg, is het makkelijker om te glimlachen en ja te zeggen. Een volmondig ‘ja’, omdat ik mijn dagen doorbreng met de man waar ik zoveel van hou.

Door H. Hodgson.