Energie #mantelzorg #lewybodydementie

Al weken voel ik het, maar negeren is een ‘kunst’. Tijdens een zorgplanoverleg over Klaas, word ik met de neus op de feiten gedrukt. De ‘zware emoties’ van mijn vader heb ik op mijn schouders geladen. Zijn onmacht, verdriet, zijn zinloosheid, zijn niet meer deel kunnen nemen aan, zijn kleine wereld…..; het ligt er allemaal.

Elk bezoek aan Klaas begint met het luchten van zijn hart, het delen wat hem dwars zit. Voor hem telkens nieuw. Voor mij een diep ingesleten langspeelplaat die ik nu al zo’n twintig jaar, en de laatste acht jaar, intensief hoor – en eigenlijk niet (meer) wil horen (merk ik)….. Zelf heb ik mijn weg hierin (voor ons beide) bewandeld, en met deze losse puzzelstukjes kan ik verder niets.

Het vertellen geeft Klaas ruimte; waardoor zijn onrust afneemt. Vaak is hij na een bezoek van mij de hele dag en nacht rustig. Waardevol. Wanneer de onrust afneemt komt de concentratie terug om tot een kleine activiteit te kunnen komen. Als ‘verzorger voor’ begrijp ik zijn gedrag, maar als ‘kind van’ botst het.

De zorg geeft ruimte aan mijn verhaal tijdens het overleg, staan stil bij mijn dubbele rollen, maar is verbaasd. Het gaat vanuit hun gezien (kijkend naar de situatie) nl. best goed met Klaas! Hij maakt juist meer grapjes, neemt iets vaker deel aan de groep. Klaas altijd ‘down’? Zij ervaren soms echt een andere Klaas.

Hier blijkt maar weer hoe waardevol delen is, en de zorg een andere band opbouwt dan de familie (nog) heeft. Vanuit de zorg krijg ik de steun die ik nodig heb, waardoor ik even wat meer afstand kan nemen. Tevens geven zij mij een mooi cadeau door het delen van hun positieve ervaringen met mijn vader. De grappige uitspraken (vol Haagse Humor!) zijn ze in een boekje aan het opschrijven. Ik ben benieuwd om dit zo andere geluid binnenkort te mogen gaan lezen!

Via deze weg blijf ik daarom pleiten voor een samenwerking tussen de (in)formele Zorggevers. En zou het zo top zijn als er standaard tijdens het multidisciplinaire overleg/zorgplanoverleg (of hoe het overleg ook heet dat gaat over het behandelplan van de cliënt), er een duidelijk moment stil gestaan wordt bij: ‘hoe gaat het met jou als mantelzorger?’ Er telkens even een moment is van evaluatie m.b.t. zijn/haar draagkracht & draaglast en zijn/haar rollen, geeft de (kern) mantelzorger nieuwe energie!