Worden mantelzorgers in coronacrisis écht genegeerd?
Ik heb mijn mening over mantelzorgondersteuning vanuit de overheid, gemeenten en belangenorganisaties natuurlijk nooit onder stoelen of banken gestoken. Daarom startte ik jaren geleden ook dit platform. Ik vond destijds dat er niet genoeg gedaan werd om het mantelzorgers gemakkelijker te maken bij hun zware zorgtaak. Dat vind ik nog steeds. Ik durf zelfs te beweren dat er misbruik van mantelzorgers gemaakt is, om de enorme bezuinigingen in de zorg op te vangen. En ik baal enorm dat het huidige mantelzorg beleid nog steeds gebaseerd is op een niet representatief deel van alle mantelzorgers in Nederland en ook van het feit dat er nog steeds geen transparante ondersteuning wordt geboden, die gebaseerd is op de werkelijke behoefte, situatie en vragen van mantelzorgers. Maar wat ik nu – in deze Covid-19 crisis – aan signalen binnenkrijg, slaat werkelijk alles!
In de eerste plaats begrijpen veel mantelzorgers niet waarom zij de afgelopen weken in geen enkele persconferentie of toespraak genoemd worden. Natuurlijk hebben de heren en dames politici nu belangrijker zaken op hun bordje in deze crisis maar ik denk dat als je de ‘zorg’ noemt en roemt, het ook niet zo gek zou zijn om daar zo nu en dan het woordje ‘mantel’ aan toe te voegen. Voor de crisis werden mantelzorgers immers best vaak door Hugo de Jonge geroemd om het belangrijke en mooie werk dat zij doen. Was dat dan alleen omdat al die mantelzorgers er met elkaar in de afgelopen jaren voor zorgden dat de enorme bezuinigingen in de zorg konden worden opgevangen?
Ten tweede gaven veel mantelzorgers via diverse kanalen zorgelijke signalen af. Over het ontbreken van beschermende middelen in thuissituatie, de angst voor besmetting van dierbaren, de angst om zelf ziek te worden en dat dierbaren daar dan de dupe van zouden worden. De behoefte aan extra informatie over hoe zij Covid-19 maatregelen moesten navolgen. De extra taken die zij kregen omdat de thuiszorg nog maar op halve kracht kwam of zelfs helemaal stopte. Wij gaven deze signalen aan het ministerie door, we mailde ze naar Twee Kamer leden. De Christen Unie en 50Plus pikten bepaalde signalen op en stelden er zelfs vragen over in een debat. Maar de zorgen van mantelzorgers lijken minister de Jonge absoluut nog niet te kunnen interesseren.
En nu krijgen wij via de hulplijnen ineens allemaal hele boze, emotionele en radeloze mantelzorgers aan de lijn. Vanwege de lockdown in verpleeghuizen. Waarom? Omdat ook in de zogenaamd ‘veilige’ zorginstellingen ineens een explosie van Covid-19 gevallen blijkt te zijn. Je moet er toch niet aan denken dat je dierbare daar besmet raakt en dat je elkaar misschien nooit meer in levendenlijve zult zien? Ik stelde de vraag al eerder in een blog. Hoe veilig zijn bewoners van zorginstellingen nou echt? Hoe lang duurt deze lockdown nog? En nu Covid-19 ook in zorginstellingen binnensluipt, is het dan misschien niet beter ėn menselijker om (gezonde) mantelzorgers gewoon weer bij hun dierbaren te laten?
Hoor je al deze signalen wel, beste Hugo? Of worden mantelzorgers in deze coronacrisis voor het gemak gewoon maar helemaal genegeerd?
Meer lezen
ra,ra: geen mantelzorgers in het verpleeghuis en een explosie aan corona-gevallen? als je naaste verder weg is in het dementie-proces, herkent hij/zij je dan nog wel? en wat mij ook stoort, mijn broer met een verstandelijke beperking mag het terrein niet af en geen bezoek, hij snapt er niets van, heeft het verstand van 4 jaar (=64 jaar), DAAR hoor je niemand over.
het is voor mensen, die het niet begrijpen inderdaad heel moeilijk. gelukkig kunnen we beeldbellen. want we mogen helemaal niet in de buurt v.d. instelling komen. voor iedereen erg zwaar.
Een dag voor kerst en in de tweede lockdown. Heel veel nieuws over al die helden tijdens de pandemie, maar erg weinig over mantelzorgers. Zorgpersoneel dat als eerste ingeënt gaat worden, daarna de ouderen. Maar waarom worden de mantelzorgers genegeerd? Geen bonus, geen vroegtijdige inenting, geen beschermend materiaal. Het is net of mantelzorgers een totaal onbelangrijke groep is geworden.
Ik zorg voor mijn thuiswonende ouders van bijna 89 en sinds augustus voor een tante van 82. Haar dochter overleed deze zomer en verder heeft ze niemand, dus heb ik die zorg er maar bij genomen. Daardoor beperk ik mijn eigen sociale contacten zoveel mogelijk, want ik moet voorzichtig zijn. Dat betekent voor mij veel eenzame uren thuis. Dat geeft niet, want ik doe het met een doel, maar het zou toch weleens leuk zijn als de overheid en/of lokale overheden mantelzorgers eens wat meer aandacht zouden geven.