Afgewogen porties in het verpleeghuis? Helaas het is waar!

Heb je er toevallig iets van meegekregen afgelopen vrijdag in de media? Bewoners van een verpleeghuis in Delft kregen op 29 december j.l een brief op de mat waarin wijzigingen in de maaltijdvoorziening worden aangekondigd:

“Beste bewoner, hierbij informeren wij u over een aantal wijzigingen in de maaltijdverstrekking. In verband met de gestegen voedingskosten zal er moeten worden bezuinigd”. Lees zelf maar wat er verder in de brief staat:

Wat vind jij nou van deze brief en actie? Bizar, toch? In plaats van genieten van lekker eten worden porties afgewogen en moet je van hogerhand op rantsoen! Als je dit als management team kunt bedenken, wat is dan het volgende? Dat bewoners pas net voor de lunch uit bed mogen om zodoende het ontbijt ook nog te kunnen skippen?

De media gingen uiteindelijk met deze brief aan de haal en er volgde een (terecht) felle discussie, met name op Twitter. En wat doe je dan als bestuurder van het verpleeghuis? Damagecontrol toepassen natuurlijk. What else?! Er volgde nog dezelfde dag een statement:

‘Onlangs is er een brief aan bewoners verstuurd rondom de maaltijdverstrekkingen. Deze brief had niet zo verstuurd mogen worden. Het spijt ons dat deze brief mede door de gekozen formulering mogelijk geheel verkeerd is begrepen.’

Vervolgens lichten ze e.e.a. toe:

‘Het budget dat beschikbaar is rondom de maaltijdverstrekking aan cliënten is niet gewijzigd. Wel wordt er gekeken naar mogelijke aanpassingen die de sfeer en beleving rondom de maaltijd mogelijk bevorderen en de verspilling kunnen voorkomen.’

Dus als ik het goed begrijp gaat het ineens niet meer om bezuinigen maar om verspilling ? Als je het dan in je statement over ‘sfeer en beleving’ hebt rijst bij mij onmiddellijk de vraag: Heeft deze ‘Teammanager facilitair’ ooit zelf met deze bewoners aan tafel gezeten en een maaltijd mee genuttigd? Want dan zou je echt weten dat er door personeelsgebrek nooit tijd overblijft om bewoners, die vaak helemaal niet meer zelfstandig kunnen eten, hierbij te ondersteunen. En ja, dan blijft er wel eens wat eten op borden liggen en komen er wellicht ook wel eens volle borden retour. Zeker als een bewoner tijdens de maaltijd steeds in slaap valt en er niemand aandacht aan besteedt vanwege tijdgebrek.

Weet zo’n manager eigenlijk dat familieleden sowieso vaak lekkere, voedzame etenswaren meebrengen als ze op bezoek komen bij hun dierbaren, omdat daar binnen het maaltijdbudget van (pak hem beet) € 3,50 tot € 5,- per bewoner per dag geen enkele ruimte voor is?

Ik kan het niet helpen maar tijdens het schrijven van dit blog schieten steeds de woorden ‘bed – bad – brood’ door m’n hoofd. Waar kennen we die term toch ook alweer van? Oh ja, van uitgeprocedeerde asielzoekers die niet in ons land mochten blijven. Er werd simpele opvang aangeboden om te voorkomen dat zij op straat zouden eindigen.

Ineens krijg ik een bang vermoeden. Mireille de Wee, bestuurder van Actiz, zei onlangs in een Nieuwsuur uitzending over de ouderenzorg: “We moeten accepteren dat het einde rafelig is, het leven is niet tot het einde toe mooi.”? De minister van Langdurige Zorg en Sport, Conny Helder zei kort daarna in een interview: “Je kunt je afvragen of je je ouders bij het verpleeghuis wilt afleveren.”?

Ik dacht dat deze kille opmerkingen van de dames enkel bedacht waren om de maatschappelijke discussie over toekomstige ouderenzorg op gang te brengen. Om mensen te prikkelen om over hun toekomstige zorg na te laten denken. Maar op dit moment lijkt het er welhaast op dat verpleeghuizen in een rap tempo worden omgebouwd naar bed – bad – brood – opvangplekken voor onze kwetsbare ouderen. Simpele opvang om te voorkomen dat ze op straat eindigen omdat het thuis écht niet meer gaat…

Och arme, het zal toch niet???