Verzorgende Chantal is woest op de psycholoog
‘Ik ben het gewoon zó fucking zat! Ze zit de hele dag te gillen. Als ze nou gewoon heel even haar kop houdt. Ja sorry hoor, maar ik ben het gewoon zo zat!’
‘En die klote psycholoog doet ook al geen flikker’, zeg ik
Chantal kijkt mij wat verbaasd aan. We staan op de gang van afdeling ‘de Meerkoet’. Chantal hangt tegen de muur aan. Ik sta naast haar.
‘Ja dat is toch zo. Daar komt ze weer met die klote observatie lijstjes aanzetten. Ga er zelf maar eens een dag inzitten, dan piep je wel anders’, zeg ik stellig.
‘Ja, nou inderdaad ja! Dan heb je gewoon dikke vette hoofdpijn. Als ik in bed lig hoor ik haar nog roepen. Dat is toch niet normaal. Ze is nog erger dan mijn kinderen’.
‘En dat zegt wat. Ik heb er zelf 3, niet te doen. Ik heb als psycholoog ook maar makkelijk lullen. Ga er maar aanstaan’.
‘Ja. eigenlijk wel, zegt Chantal wat voorzichtig. ‘Ja sorry, even heel eerlijk, jij hebt makkelijk praten vanaf je bureau’.
‘En je begrijpt het gewoon pas echt wat het met je doet als je het langere tijd hebt ondergaan. Met nog 10 bewoners om je heen die je aandacht opeisen’, zeg ik.
Chantal zucht diep. ‘Kijk, het is niet alleen mevrouw Jansen he. Maar ook de fysiotherapeut, de ergotherapeut, de manager. De zoon van Rijkers en ga zo maar door. Iedereen verwacht gewoon alles van je. Je bent maar de verzorgende’
En niemand die eigenlijk écht stil bij jou staat. Is het niet? Ik kijk Chantal aan. ‘Je voelt je niet gezien, je voelt je slechts een verlengstukje’.
Chantal kijkt naar de grond. Even is het stil. Dan slaat ze met de hand op de muur.
‘Ik ben er zo woest van eigenlijk. Ik knik, alles is ja en amen, maar eigenlijk zou ik die hele toko even in elkaar willen schoppen’.
‘Even lekker de hele boel kort en klein willen slaan’, zeg ik
‘In elkaar rammen, maar serieus, ik ben het zó zat joh!
‘Het is je echt menens, pleuriszooi, zeg ik
‘Bloedhonden, antwoordt Chantal.
‘Takkenwijven’, zeg ik
‘Klerehonden’
‘Achterlijke jetten’
Dan begint Chantal te lachen ‘Wat is dat nou weer voor woord’
‘Weet ik veel, klerezooi’. Ik begin te lachen
‘Klerejantjes’
‘Die is ook origineel’, zeg ik
Chantal begint even diep te zuchten. Gaat dan rechtop staan. ‘Nou, heel eerlijk, lucht dat wel een beetje op. Hoeveel krijg je hier nou voor per uur?’
‘Veel te veel joh’, zeg ik lachend
‘Uitzuiger’
‘Oplichter, antwoord ik
Dan lachen we samen. Ik kijk naar de klok. ‘Ik moet weer verder. Ik heb zo een afspraak….. aan mijn bureau’.
‘Ja tuurlijk, kan niet missen’.
‘Morgen even bakkie doen, 11 u?’, vraag ik
‘Tuurlijk, alleen het bakkie ontbreekt nog.
Chantal geeft mij een knipoog. ‘Nee leuk, tot morgen!’
Ja, zorgen voor mensen met dementie betekent vooral goed zorgen voor de verzorgenden. Ze spelen zo’n belangrijke rol in het leven. En daarom heb ik jarenlang onderzoek gedaan naar hun innerlijke leefwereld. Naar wat zij nodig hebben om hun werk te kunnen doen. Dit heeft gouden inzichten en technieken opgeleverd. Waarmee de zorg enorm kan worden verbeterd!
𝗗𝗼𝗲 𝗺𝗲𝘁 𝗺𝗶𝗷 𝗺𝗲𝗲 é𝗻 𝗸𝗼𝗺 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝘃𝗲𝗲𝗹𝗴𝗲𝗽𝗿𝗲𝘇𝗲𝗻 𝗺𝘂𝘇𝗶𝗲𝗸 𝘁𝗵𝗲𝗮𝘁𝗲𝗿𝘀𝗵𝗼𝘄 ‘𝗗𝗮𝗴 𝗠𝗮𝗺𝗮’. 𝗩𝗮𝗻 𝗼𝘂𝗱𝗲𝗿𝗲𝗻𝗽𝘀𝘆𝗰𝗵𝗼𝗹𝗼𝗴𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝘁𝗵𝗲𝗮𝘁𝗲𝗿𝗺𝗮𝗸𝗲𝗿𝘀. 𝗭𝗲 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝗮𝗹 𝟯𝟬𝟬.𝟬𝟬𝟬 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗵𝗼𝗹𝗽𝗲𝗻 𝗶𝗻 𝗱𝗲 𝗼𝗺𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗲𝘁 𝗱𝗲𝗺𝗲𝗻𝘁𝗶𝗲. 
Meer lezen
Dit bericht heeft 0 reacties