En dan ineens is er iemand die je helpt #FTD
Ik kwam door toeval op de site FTD lotgenoten terecht. Ik was al zo lang op zoek naar antwoorden, vragen.
Zoals ik al schreef, niemand kon mij helpen, want sommigen wisten niet wat FTD is.
Kan je nagaan, huisartsen, psychologen, schrijnend.
Zomaar een telefoonnummer van de site opgeschreven en het heeft zeker nog een aantal weken geduurd voordat ik dorst te bellen.
Het was eng, iemand ga je iets toevertrouwen, die je niet kent. Je wilt niet zielig overkomen en zeker niet huilen.
Want het lag toch aan mij, ik was degene die alles heeft veroorzaakt.
Ze nam op, ik weet het nog als de dag van gisteren, een lieve vriendelijke stem. Het was alsof ik thuis kwam, eindelijk, eindelijk, ik kan het
soms nog steeds niet geloven. Ze begreep mij, ze begreep waar ik het over had. Zij was er voor mij, echt voor mij.
Kind ik ga je sterker maken, ik hoor het haar nog zeggen. Een stem door de telefoon, die mij even verteld dat zij mij sterker gaat maken.
Hoe kan dat nou, mijn gedachten, hoe dan?
Het gaat je lukken, wij gaan er samen aan werken, ik weer denkend, maar ik heb alles al afgelopen, ik heb alles al gedaan. Wat kan ik nog meer bereiken.
De huisarts, je gaat zoveel mogelijk naar de huisarts. Het is ook zo, hij is immers de poortwachter.
Het balletje begon langzaam te rollen, ik heb nog nooit zo vaak bij de huisarts gezeten. Was het niet voor de problemen thuis, dan was het weer voor
mezelf, de zenuwen en de spanningen in je lichaam zoeken het zwakste punt op.
Schouderklachten, rugklachten, blaasontstekingen, schildklierontsteking en zo liep ik maar door.
Hoe kan je ontspannen, je komt niet tot rust, je gaat maar door en door.
En dan ineens is er iemand die je helpt en gaat ondersteunen.
Wat ben ik blij dat ik haar telefoonnummer heb gevonden en heb gebeld.
Meer lezen
Lieve Robin,
Een kwetsbaar mensje aan de lijn, met een vermoedelijke Ftd man. Je kwetsbaarheid tonen aan vreemden. Ik liet je praten, en praten, en uithuilen. Langzaam begonnen we een pad op te gaan na weken. Pas op, ik ben confronterend hoor. Moe was je van mij, ik wilde je de schaduwkanten laten zien van jezelf, en inderdaad de schop onder je gat van mij bleven dan ook soms niet uit. Door je open te stellen kon je het zware `zwarte` pad op gaan.
Kind, 🙂 ik ga je sterker maken. Rouwen is hard werken aan jezelf! Verdriet, Rouw, vallen, weer opstaan. Accepteren, het wordt nooit meer zoals vroeger. Doorzettingsvermogen veerkracht. Ja, dat kan jij ook, een blog maken!
Eindelijk na jaren een blog over fronto- temporaal dementie nog nooit zo open vertoond in Nederland.
Het is je gelukt Robin, je in jezelf te laten geloven, je te zien groeien, kijk eens waar jij staat in het NU, Een eigen blog over FTD open eerlijk.
Ik breng jou blog Robin ,geschreven bij Mantelzorgelijk onder leiding van Marjolijn Bruurs en Barbara Mounier en hun collega`s, van Nederland naar Duitsland, naar Italië, Canada, Suriname, Portugal België ,gewoon in heel Europa dus Robin! Zij allen zijn onder de indruk van jou verhaal, en nu wachtend op je volgende blog. Veel succes jij maakt Ftd groter!
Dank je wel Robin voor je mooie blog dit keer speciaal voor mij geschreven,
Carer Mart
Tranen in mijn ogen als ik dit lees. Wat is het toch moedig en inspirerend dat Robin haar verhaal met ons deelt, en wat fijn dat er een organisatie als FTD Lotgenoten bestaat. Voor iedereen die met FTD te maken krijgt, nu en in de toekomst.
Ik doe het met liefde en om juist de herkenning door te geven naar andere lotgenoten toe, dit is mijn streven, vooral naar de artsen.
Deze pluim heb jij verdiend, Mart een vrouw uit duizenden.
Ook mijn dank naar jou toe Barbara, jouw inzet, samen met jouw collega`s.
Robin