Wat is mantelzorgen

Voor mij ligt de aller zwaarste periode van Mantelzorger zijn, alweer een tijdje achter me. Na het overlijden van onze moeder, waar mijn broer en ik nadat zij in een zorgcentrum kwam, haar van de nodige gebruikelijke zorg voorzagen, en mijn Jos t leven met z’n NAH gelukkig in een rustiger vaarwater gekomen is, kan ik meer genieten van t hier en nu. Maar wat is dat eigenlijk, mantelzorger zijn. Letterlijk genomen, “zorg die je op vrijwillige basis geeft aan iemand die zorg nodig heeft door een of meer leden uit zijn directe omgeving, zoals familie, buren en kennissen”. Zo staat t omschreven, in enkele woorden die wanneer je t goed leest, niet zo heel veel voorstellen. Er had ook kunnen staan, “een btje samen koffie drinken, wat is daar mis mee” of “een keer de bloemetjes water geven”, of even “een boodschapje doen”, dat is toch niet iets om overbelast van te raken.

Wie bepaald of iets mantelzorg is of gebruikelijke zorg. Gebruikelijke zorg is iets waar je samen voor kiest, boodschappen doen, huis schoonhouden, administratie regelen, doktersbezoek afleggen, maar mantelzorg daar heb je niet om gevraagd, daar kies je niet voor. Dat wordt je van de een op de andere dag. Zomaar ineens kun je mantelzorger zijn. Zonder aankondiging, als een dief in de nacht sluipt t je lijf binnen en zet je de knop van steeds aan staan aan. Ineens bekruipt je de angst van denken wat een offers je zal gaan brengen . Niet dat je niet wil zorgen voor je naasten, maar eerder dat de beste jaren van jouw leven, de jaren waarin je carrière maakt, waarin je geniet van je opgroeiende kids, je onbezorgd kunt zijn aan je voorbij kunnen gaan door steeds te moeten aan staan, en er op de meest ondenkbare tijden een beroep op je kan worden gedaan. Want dat is t, aanstaan, en dat levert soms nogal wat schade op aan je eigen welzijn. En daardoor kun je zelf overbelast raken, waardoor de zorg voor die ander als een last kan worden. De balans in je zelf is weg.

Ik kan t weten, want ooit was ik daar ook. Rijk wordt je er niet van, Das ook niet de bedoeling, maar meer dan een banketstaaf en een kaartje per jaar mag je toch wel verwachten. Zeker van een overheid waar jij als mantelzorger ervoor zorgt dat het de gemeenschap veel geld bespaart. Niemand die een beperking heeft opgelopen, daarmee geboren is, ouder is van een zorgintensief kind, kind van een zieke of oudere ouder of buurman daarvan heeft daarom gevraagd. Dus vraag ik hierbij de overheid om te stoppen met verkeerde keuzes te maken. Gek dat in dit land een beroep gedaan wordt op de individu om zolang mogelijk zelfstandig te zijn, las ik ergens vandaag, maar wanneer ons iets overkomt wordt er van ons verwacht dat we ons kwetsbaar maken en juist een ander moeten vragen om te helpen.

Ik vind dit niet in lijn met het wettelijk systeem dat over mantelzorgers gaat. Mantelzorgers hebben vaak wel iets anders aan hun hoofd, zijn druk met regelgeving omtrent de zorg. Zij hebben niet de tijd om de taaie stof van regels en wetten door te spitten die gelden voor mantelzorgers. Daar is geen tijd voor, je moet handelen, aanstaan en doorgaan want over een half uur is de plicht er weer, en daarna is t tijd voor ontspanning want dat is er de vorige dagen al bij in geschoten omdat er een calamiteit was bij de zorgvrager. Je kan nergens op terugvallen, omdat de wetten en regels zo versplinterd en vrijblijvend zijn, dus afdwingbaar zijn ze niet. Wel staat er in de richtlijn dat mantelzorg niet verplicht is. Juist ja, niet verplicht…..maar daar is ook een regeling op bedacht, er wordt je een schuldgevoel aangepraat wanneer je vind dat er meer en adequaat professionele hulp moet worden ingeschakeld. Want wachtlijsten zijn lang, zorg is niet voor handen en de regelingen te ingewikkeld. Dus doet de mantelzorger er nog maar een schepje bovenop en loopt net iets harder. Zo zijn er veel overbelaste mantelzorgers de afgelopen jaren bijgekomen.

Je mag natuurlijk er voor kiezen om geen mantelzorger te zijn, maar als jij t niet doet wie doet t dan.

Zo dat ben ik kwijt