Zou NAH zo voelen?

Al 6 jaar is Henk verdwaald in zijn eigen lijf. De communicatie tussen zijn hoofd en zijn lijf was in de eerste maanden na zijn herseninfarct behoorlijk verstoord en hij heeft er keihard voor moeten werken om de aansturing weer een beetje op orde te krijgen. Alles wat ooit zo gewoon was, is nu een krachtinspanning van jewelste. Zijn lichaam doet nog steeds niet echt wat hij wil en in zijn hoofd voelt het soms oh zo vreemd en onbekend. Niks is meer vertrouwd en niets gaat meer vanzelf.

Eigenlijk lijkt het wel een beetje op die eerste dagen in een nieuwe baan.

En laat ik dat nu op 1 januari van dit jaar gedaan hebben. Na 3 jaar liet ik mijn werkgever, lieve collega’s en alles wat bekend en vertrouwd was achter me en stapte ik in een nieuw avontuur. En wat voelde dat vreemd en bij vlagen ook een beetje ontheemd.

Ik kende mijn nieuwe collega’s, hun grapjes en hun humor nog niet. Hun omgangsvormen, gewoonten en rituelen waren voor mij nog onbekend terrein. Ik wist niet waar ik papier voor de printer kon vinden, kende mijn weg nog niet in de digitale mappenstructuur, laat staan dat ik wist waar ik bepaalde documenten op het netwerk kon vinden. Mijn nieuwe emailadres was makkelijk te onthouden, mijn nieuwe mobiele nummer weet ik daarentegen nog steeds niet uit mijn hoofd. Ik wist niet hoe laat er geluncht werd of hoe de vaatwasser werkte. Laat staan dat ik namen of gezichten kon onthouden. Eigenlijk wist ik die eerste dagen maar bar weinig.

Ik voelde me zoekende, ontdaan van alles wat de afgelopen 3 jaar op mijn werk zo vertrouwd was. Mijn ritme was verstoord en ik moest wennen aan van alles en nog wat. Ik kon nog steeds blind varen op mijn kennis en ervaring, maar verder….. voelde nog maar erg weinig vertrouwd en was vooral heel veel onbekend.

En toen ineens, op een avond op de bank in een verder stil huis, trof het besef me met orkaankracht. Zo voelt het voor Henk iedere dag, ieder uur en iedere minuut. En dat al 6 jaar lang. Verdwaald als hij is in een lichaam dat bekend en vertrouwd is en tegelijk zo vreemd voelt, zo niet van hem.

En zo leerde ik als doorgewinterde HR Manager een wijze les: welkom voelen bij een nieuwe werkgever zit ‘m niet alleen in warme woorden en in bloemen of chocola op de eerste werkdag. Het zit ‘m ook niet in een dijk van een inwerkprogramma. Het zit ‘m vooral in al die kleine, ongrijpbare dingen die maken dat een nieuwe omgeving niet meer nieuw is, maar bekend en  vertrouwd gaat voelen.

Inmiddels zijn we een maand verder. Het nieuwe voelt al lang niet meer zo nieuw. En ook het nieuwe ritme voelt voor mij al bijna vertrouwd. Voor Henk is dat nog een ander verhaal. Meer daarover in een volgende blog.