Zorgsysteem is knoksysteem geworden
De afgelopen drie weken heb ik doorgebracht in alle hoeken en gaten van het zorgsysteem. Hele dagen zat ik in het ziekenhuis of aan de telefoon om zaken te regelen. Nu we weer in wat rustiger vaarwater zijn kan ik even nadenken over de afgelopen periode. En inmiddels moet ik constateren dat het zorgsysteem een knoksysteem is geworden.
Er wordt aan alle kanten geknokt. Ik zag het op de Spoedeisende Hulp waar ambulancemensen knokken om toegelaten te mogen worden met hun patiënten. Ik zag het in de wachtkamers waar artsen mensen probeerden te behandelen die op de banken lagen omdat alles vol was. Ik zag het op de gangen waar verpleegkundigen probeerden om plekjes te zoeken voor al die gevulde en wachtende bedden.
En ik zag het ook bij mijzelf. Knokken voor de juiste behandeling en specialisten proberen te overtuigen dat ze naar het geheel moeten kijken. Knokken om artsen te laten zien dat mijn jarenlange ervaring veel waardevolle informatie met zich meebrengt. Vechten om te voorkomen dat problemen doorgeschoven worden naar de thuissituatie als aantrekkelijk alternatief.
Maar vooral ook knokken tegen mijn eigen gevoel als ik de verwonderde en afkeurende blikken zie op de momenten dat ik nee zeg. Hopen op begrip als ik zeg dat er echt niets meer bij alle mantelzorgtaken kan en voelen dat het ongepast gedrag is. Als je dan vasthoudt aan je eigen grenzen, dan knok je tegen het systeem én tegen jezelf.
En zo lijkt iedereen voor zichzelf te knokken in een overbelast zorgsysteem. Iedereen met zijn of haar eigen legitieme redenen of oorzaken. Toch vraag ik me af wat er gebeurt met al die mensen die het knokken moe zijn? Is daar nog wel plaats voor en krijgen zij nog wel de zorg die ze verdienen?
Meer lezen
Zo herkenbaar!! Ik zorg al jaren voor mijn moeder maar de laatste jaren word er zo moelijk over alles gedaan. Moeders heeft afgelopen jaar al meerdere keren in het ziekenhuis gelegen en wij wilden graag dat ze naar revalidatie of zorghotel kon maar beiden worden constant afgewezen, voor de ene vinden ze haar te goed ( kon niet eens zelf uit bed komen) en de andere wilde haar niet ivm dementie ( nog helder genoeg en geen wegloopgevaar). Thuiszorg kan ook geen exta tijd meer inzetten want mijn moeder zit al aan haar maximum die ze op de dag krijgt. Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Niks kan simpel geregeld worden,overal moet je enorme uitleg en/of informatie over geven. Uren aan de telefoon en geen steek verder komen. En als je dan een keer je geduld verliest, gooien ze de telefoon erop omdat ze dat niet hoeven te pikken! Als ze nou eens in plaats daarvan gewoon een keertje naar je luisteren en je even laten gaan, heb je in ieder geval het gevoel dat je gehoord word. Dat zou ook wel eens fijn!! Nee zoek het maar lekker uit als matelzorger en dat jij 4 keer per dag elke dag naar je moeder moet om haar te helpen of eten klaar te zetten (eet 6 tot 9 keer per dag ivm maagverwijdering) naast je eigen gezin,huishouden en je 3 dagen werk dat is allemaal normaal. Het is zeker knokken!!