Zorgen voor je moeder: ‘Moederdag’ #alzheimer

Dit is de eerste Moederdag dat mijn moeder niet meer zelfstandig woont, maar in een verzorgingstehuis. Afgelopen week heb ik vaak gedacht, ‘Zal ik zondag gaan, of niet?’ Nadat ik op 9292 reisinformatie had bekeken heb ik besloten om aankomende week op een doordeweekse dag te gaan, want het zou een hele trip worden en dat wordt pittig op 1 dag. Nu is er de mogelijkheid dat ik bij mijn moeder kan logeren. Maar is het gek, ik heb daar moeite mee. Het idee geeft me zo’n benauwd gevoel. Ik moet nog steeds wel wennen dat ze er zit en als ik een nacht zou blijven logeren dan weet ik hoe ontzettend moeilijk zij het heeft als ik de volgende dag weer naar huis ga. Dat kan en wil ik haar niet aandoen. Dan kan ik beter in de buurt logeren en 2 dagen achter elkaar komen. Mijn moeder heeft geen goed besef meer van de tijd. In dat geval is dat dus gemakkelijker.

Vroeger was Moederdag heel belangrijk voor mijn moeder en we kregen geen kans om het te vergeten. Sinds ik verderweg woon vindt ze het fijn als ik niet op de dag kom, maar rond die tijd, want dan hadden we alle tijd voor elkaar. Op moederdag hebben meerdere bewoners bezoek van hun (klein-)kinderen en dat is al druk. Ga ik van de week dan neem ik haar mee naar de Hema en gaan we lekker samen lunchen. Ik weet dat ze daar van geniet. En nog meer van de tijd die we dan samen zijn. Wat ik namelijk erg op de voorgrond heb gezet is het ‘Herinneringen Maken’. Dan onderneem ik dingen met haar die in haar bereik liggen, dan koop ik eens iets bij een parfemurie (daar was ze vroeger erg gek op), dan maak ik iets voor haar of we gaan lunchen. Dat is waar ik nu veel waarde aan hecht. Ik vind het moeilijk om een cadeautje te kopen. Wat moet ik halen? Ze wil geen bloemen en planten op haar kamer, iets waar ze vroeger gek op was.

Ik ben voor iedereen blij die moeder is en nog meer die hun moeder nog hebben. Voor mij is het steeds meer afscheid nemen en deze moederdag vind ik het voor de eerste keer erg moeilijk, die komt binnen. Ik heb mijn moeder nog, natuurlijk. Al beklemd me wel eens het gevoel, ‘Hoe lang nog? Hoelang herkent ze me ook nog? De Alzheimer maakt dat ze qua karakter een andere moeder voor me is geworden en dat valt me dus wel eens zwaar. Neem gisteren, ik bespreek wel zo veel mogelijk met haar om haar bij mijn leven te blijven betrekken. Gisteren vertelde ik dat ik kaarten heb voor het concert van Zucchero. Dan wil ze weten wie dat ook alweer is. Mijn ouders waren vroeger weg van Italiaanse muziek en ik mede daardoor ben ik er aardig bekend mee. Mijn vader en ik zongen graag in de auto mee met Paolo Conte, maar ook dat weet mama niet meer. Mama weet veel niet meer. Bijvoorbeeld van onze vakanties naar Italië of Bulgarije, ze weet niet meer over onze katten van vroeger en net meer over haar kat die mee mocht toen ze opgenomen werd, ze weet niet meer hoe graag we bij een pizzaria zaten, dat ik graag zong als we stonden te sjoelen, mijn vriend(inn)en (sommige van vroeger), de naam van mijn geliefde etc… Het rijtje breidt zich met rasse schreden vooruit. Sommige dingen herinnert ze zich vaag. Als ze zegt, “Papa met de auto”, weet ik dat ze bedoelt dat mijn vader eens achterin in de auto instapte in plaats van voorin. Dat verhaal vertel ik dan opnieuw en dan lacht ze zich tranen. Dat hoort ook bij het ‘Herinneringen Maken’ Of ze zegt op deftige manier, “Ja he?” Dan weet ik dat ze de Rotterdamse uitspraak bedoelt, “Ja toch, niet dan? Echt wel!” Als ik dat zeg lacht ze en steekt ze haar duim op. Wat ze echter wel weet is dat ik haar graag aan het lachen maak. Ook dat ik daar geen moeite voor hoef te doen, want ik ben best wel een klungel, zo struikel ik nog wel eens. De bijnaam die mijn ouders voor me hadden weet ze niet meer, ‘Het zusje van de paus’, gezien ik vele straten heb gekust. Het doet me wel eens pijn dat ze de jeugdherinneringen niet meer weet. Daar zal iedereen die dit ook meemaakt herkennen.

De Alzheimer maakt haar anders, maar ze is en blijft mijn moeder! Van de week ga ik naar haar toe. Dan maak ik er een echte Moederdag voor haar van! Dan gaan we dus samen op pad, geef ik haar een cadeau dat ik haar zelf uit laat kiezen, dan vertel ik haar de jeugdherinneringen opnieuw en dan maak ik foto’s. Die deel ik dan ook op mijn facebook, om onze Moederdag te vieren. Ik ga er weer een fantastische herinnering van maken. Zij zal het zich al vlot niet meer herinneren, maar ik wel! Ik ben blij en dankbaar, ik heb mijn moeder gelukkig nog! Lieve Mama, Ik Hou Van Je! Je Liefhebbende Dochter. XX