Zonde ( en het verhaal erachter)

Het voelt soms als een zonde.

Die ontmoeting met jezelf.

De aandacht aan je ziel.

Van zichtbaar zijn en zien.

 

De trots omdat jij wil voelen.

Voor de durf om toch te kijken.

Naar wie jij werkelijk bent.

Omdat je ooit zou willen stralen.

 

Je hoort de roep om echt te zeggen.

Meermaals fluisteren in je oor.

Laat je hart toch voor je spreken.

Durf te staan voor eigen kleur.

 

Zorg dat kilte wordt verdoofd.

Laat datgene wat jou terug houdt.

Nooit een reden voor je zijn.

Om gemoed niet te bespreken.

 

Maar tracht heel vaak even.

Op je innerlijk te vertrouwen.

Geef dat maar eens aandacht.

Verlang de kracht die jij kan zijn.

 

Het zorgen voor een ander valt je soms zwaar. Er zijn momenten, dat je vergeet wie je zelf eigenlijk nog bent. Alles staat in het teken van de zorgbehoevende. Het slokt je op. Je past je leven aan.

Het overkomt velen van ons. De taak van mantelzorger kan zorgen voor afstand tot je oude leven. Je hebt minder tijd voor jezelf of activiteiten die je voorheen zo fijn vond. Het gaat ook zo vanzelfsprekend. Je laat je eigen alledaagse activiteiten vallen voor de persoon die het nodig heeft.

Je hoort jezelf steeds vaker zeggen: “ ik doe of regel het wel even”. Je staat je mannetje. Wordt goed in regelen. Leert gesprekken te voeren met verschillende instanties. Beheert agenda’s en zorgt dat alle afspraken worden nagekomen. Ineens is daar die nieuwe rol. Langzaamaan verweeft het met jouw dagelijkse systeem en routine. Tot je beseft dat je er zelf een beetje bij in geschoten bent. Je bent vergeten naar jezelf te luisteren.

Wanneer ik naar mijzelf kijk, dan heb ik onvoldoende gekeken naar wat mijn kleur was. Heb ik meerdere momenten gehuild zonder het te delen. Was er geen bekommering of toegestoken hand. Ik heb ook niet gezegd: “het gaat nu even niet”. Het was tranen vegen en door gaan. Want tsja, ik kan dit toch wel? Het moet! Tot je merkt dat dat niet werkt. En je even moet kijken naar wie je ook al weer was. Geef aandacht aan jezelf. Zo kan jij jezelf naast mantelzorg blijven zien.

Mantelzorg, ze vindt het zo vanzelfsprekend. Zorgen voor naasten die het nodig hebben. Ze is moeder van twee jongens die vanaf hun geboorte extra zorg en aandacht nodig hebben. Ook heeft ze langdurig voor een familielid gezorgd met alcoholproblematiek en depressie. Hierdoor heeft ze vaak ervaren welke impact intensief zorgen met zich meebrengt. Maar ook over het oplossingsvermogen en de veerkracht die ze bezit. Soms beseft ze dat haar eigen leven op de achtergrond verblijft. Het toepassen van alle inzichten en ervaringen op haar eigen leven is misschien wel het moeilijkste dat er is. Het is vallen, opstaan en blijven ademen. In haar gedichten geeft ze uiting aan de worstelingen van het zorgen. Ze weet hoe belangrijk het is om bij jezelf stil te staan. Om inzicht te krijgen in wat er in je om gaat en wat je drijft. Het verhaal achter haar gedichten kan inzicht, herkenning of erkenning geven. Ook moed of een hart onder de riem. Voor al die mantelzorgers, die onder de beste mogelijke omstandigheden zich belangeloos inzetten voor hun dierbare, kunnen de gedichten woord geven aan hun gevoelens.

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top