Wooncrisis niet de schuld van ouderen. Dat is Langer Thuis!

Een aantal gemeenten in Zuid-Holland, Gelderland, Overijssel en Limburg zijn van mening dat honkvaste ouderen voor een groot deel de schuldigen zijn van de huidige wooncrisis. Ouderen stromen niet door van hun gezinswoningen naar kleinere huizen omdat er nauwelijks geschikte en betaalbare woningen beschikbaar zijn.

Is dat echt zo? Wij denken toch echt dat het ook net even anders ligt.

Als je ons vraagt is de huidige wooncrisis namelijk echt niet de schuld van ouderen. Wat dan wel? Langer Thuis bijvoorbeeld, een beleidsprogramma van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Ouderen werden door de overheid enorm aangespoord om toch maar zo lang mogelijk zelfstandig thuis te blijven wonen, eventueel met hulp van mantelzorg en thuiszorg.

Het beleidsprogramma focuste op drie thema’s:
1. Professionele kwalitatieve zorg thuis;
2. Mantelzorg en andere vormen van vrijwillige ondersteuning;
3. Het verbeteren of behouden van een goede woonomgeving.

Inmiddels zijn we een paar jaar verder en ondervinden wij – als mantelzorgers voor onze kwetsbare ouderen – het effect van dit beleidsprogramma: Tekorten in kwalitatieve zorg thuis en een toename aan overbelaste mantelzorgers, die meer en meer professionele zorgtaken op hun toch al veel te volle bordjes krijgen.

Maar nu weer terug naar de wooncrisis en ouderen die daar nu ineens de schuld van dreigen te krijgen. Er is namelijk een belangrijk feit dat veel te weinig benoemd wordt in deze discussie. Wij benoemen hem wel:

Tegelijk met het stimuleren dat ouderen vooral langer thuis moeten blijven wonen, werden alle bejaardenhuizen en verzorgingshuizen één voor één gesloopt of gesloten en kwamen er geen – we herhalen GEEN – alternatieve woonvormen voor terug.

Waar moeten onze ouderen dan in vredesnaam naartoe verhuizen als er niet voor alternatieven gezorgd wordt die gewenst en betaalbaar zijn?!

Door de eerdere beleidskeuzes kunnen de ouderen nu geen kant op en blijven ze inderdaad hun huidige woningen bewonen. Typisch gevalletje dus van een hele slechte lange termijn visie op de effecten van landelijke beleidskeuzes. Dit is de ouderen niet aan te rekenen, het is een overheidskeuze geweest.