De wondere wereld van miMakker Sophie: Praten zonder iets te zeggen

Wanneer miMakker Sophie voor de deur van huiskamer de Wilg staat, ziet ze een aantal nieuwe gezichten. Alleen meneer Bakboord is een bekende. Hij herkent Sophie en nodigt haar met gebaren uit binnen te komen. In de deuropening blijft Sophie een beetje bedremmeld staan. Ze wijst naar zichzelf. Bedoelt hij dat zij mag binnen komen? Of bedoelt hij toch de nieuwe bewoonster die ook in de gang staat? Het duurt even voordat ze een stap verder doet. De nieuwe bewoonster, mevrouw de Borker, staat dit alles vol aandacht te bekijken en roept: “Je kan praten zonder iets te zeggen, prachtig!”

Samen met Sophie loopt ze naar de heren aan de tafel. Mevrouw gaat zitten. Maar Sophie blijft aarzelend bij de tafel staan. De andere nieuwe bewoner, meneer de Rechter, biedt Sophie de enige vrijgekomen stoel aan. Het lukt Sophie met behulp van aanwijzingen van meneer Bakboord en mevrouw de Borker om recht op de stoel te gaan zitten.

Wanneer Sophie zit, zegt meneer de Rechter, haar streng aankijkend: “Ik vind je er wel leuk uitzien, maar toch moet ik je niet.” Volledig verbouwereerd kijkt Sophie hem aan. Ze trekt een pruillip en kan maar net haar waterlanders binnenhouden. Gespannen kijken meneer Bakboord en mevrouw de Borker toe. Bedroeft kijkt Sophie meneer de Rechter aan en zegt: “Dus we hebben geen verkering?”. Meneer schiet in de lach en pakt Sophie zachtjes bij haar arm. “Het valt wel mee hoor,” vertrouwt hij haar toe. De anderen lachen hartelijk mee.

Oh nee toch

Het is een paar weken later. Meneer de Rechter zit met zijn rug naar de deur en wordt door huiskamergenoten attent gemaakt op de aanwezigheid van Sophie. Hij draait behendig zijn rolstoel om en kijkt Sophie recht aan. Zijn ogen worden groot van verbazing en spontaan roept hij, zichtbaar ontroert: “Oh nee toch! Wat mooi. Ik dacht je nooit meer te zien!” Er ontstaat een prachtig contact wat niet onopgemerkt blijft. Meneer de Rechter en Sophie krijgen in de gaten dat er iemand op de gang naar hen staat te kijken. Geheimzinnig doend, gaan ze samen zachtjes naar de deur. Meneer geniet enorm van deze Sherlock Holmes rol. En wanneer Sophie even later de huiskamer verlaat, laat ze hem stralend achter.

Wonderlijk

Hoewel ik, Gerja, al een aantal jaren als miMakker werk, blijft het een wonderlijke baan. Het is altijd weer een verassing wat de dag zal brengen.
Gerja