Wilde perzik

Deze week is het Autismeweek van 25-03-2023 tot 02-04-2023. Ik deel bij deze graag een (wat luchtig) blog over #autisme

Al een aantal dagen loop ik over een blog na te denken, het laat me niet los.
De “wilde perzik”! En nee dit wordt geen gezond fruitblog  we komen uiteindelijk echt uit op autisme!

Een paar jaar geleden zag ik ze voor het eerst; “wilde perziken”. Kleine platte oranjeroze vruchten in een doosje bij de buurtsuper.
Ik dacht wat zijn dat voor raar uitziende platte dingen en schonk er verder geen aandacht aan, als ik perziken wilde nam ik de gewone of nog makkelijker uit blik. Tot vorig jaar, ze waren in de aanbieding de “wilde” perziken, ik dacht; ach laat ik eens een doosje meenemen ik vond de kleur eigenlijk wel heel mooi zo rozerood. Thuisgekomen legde ik ze in een blauw schaaltje en maakte er een foto van, zo die stonden toch best mooi op mijn houten aanrecht!

Na een paar dagen rook ik een zachte zoete geur in mijn keuken, ik wist eerst niet waar het vandaan kwam, maar al gauw kwam ik erachter dat de “wilde perziken” deze heerlijke geur verspreiden. Nieuwsgierig geworden pelde ik bij een rijpe perzik de schil eraf en sneed hem in stukjes, de geur die van de perzik afkwam was zo heerlijk dat ik verwonderd was. Hoe kan iets wat er zo apart en anders uitzag nu zo heerlijk ruiken? Maar toen nam ik een hap en ik was gelijk verkocht, wat was dit heerlijk, dit was vele malen lekkerder als een gewone perzik, terwijl ik ze behalve de kleur eigenlijk niet zulke mooie vruchten vond. Sindsdien ben ik dol op dit heerlijke fruit en geniet ik er met volle teugen van als ze er zijn. Uren nadat je een wilde perzik hebt gepeld ruiken je handen nog heerlijk!

Ineens dacht ik aan mijn dochter met autisme, ze doet me aan een “wilde perzik” denken, ze lijkt niet op een “gewone perzik”. Daardoor duurde het ook langer voordat ik doorhad dat ze heel bijzonder was. De buitenkant, het contact, het gedrag maakte dat ik haar vaak niet begreep.
Maar nu ik langer met haar onderweg ben en haar rustig haar gang laat gaan leer ik haar steeds beter kennen en langzaamaan komt er een zoete geur vrij die nieuwsgierig maakt. Hoe denkt zij over de wereld om haar heen, hoe neemt zij dingen waar en heel vaak komt het voor mij als een verrassing hoe bijzonder zij denkt en ziet, dingen die ik niet opmerk ziet zij wel en benoemt dat ook. De dieren waar ze mee omgaat, haar hond en de paarden, feilloos voelt zij ze aan en ze luisteren ook naar haar. Ze herinnert zich dingen tot in detail wat soms heel erg handig kan zijn!
Ze is voor mij als een “wilde perzik” en ze zal altijd mijn “wilde perzik” blijven, bijzonder in haar voorkomen en haar communicatie met de mensen om haar heen. En als je de tijd neemt om haar te laten rijpen dan komt er zoiets moois onder haar schil vandaan waar je meer van wil weten, wat je verrast en ontroerd.
Het autisme zal niet verdwijnen en we hebben zeker ook echt onze moeilijke momenten waarin ik grote zorg heb voor onze dochter. Maar het helpt me wel om aan haar te denken als aan een “wilde perzik” anders… maar toch ook zo bijzonder mooi!
Probeer ze ook eens die “wilde perziken” en mocht je een mens, een kind tegenkomen met autisme, ze zijn anders, soms niet makkelijk maar bijzonder, stel je open voor wat zij jou spiegelen, net zoals ik dat heb moeten leren bij onze dochter.
Ik beloof je, je komt voor mooie verrassingen te staan!

*note
In plaats van #autisme kun je uiteraard zelf invullen wat van toepassing is op jouw bijzondere kind, partner, familielid, vriend…….