Wil je er over praten?

Het was voor mij altijd wel een ding, maak ik het wel of niet bespreekbaar? Vraagt de ander er naar of niet? Neem ik leiding in of ik het er over wil hebben of kijk ik het aan? Iedereen om me heen was op de hoogte van onze situatie, maar net als dat ik zelf niet altijd wist wat nou de beste/handigste aanpak was om er mee om te gaan wisten anderen dat natuurlijk ook niet. Zo werd er bij mijn volleybal vaak weinig naar gevraagd. Ik had in een mailtje gezegd dat ik het fijn vond dat ik daar gewoon lekker kon volleyballen. Voor mij betekende het niet, dat het niet besproken kon worden, maar de meesten dachten: ze is even lekker weg en we bieden haar afleiding. Ik kwam graag naar volleybal, want het zorgde ervoor dat ik me een beetje normaal voelde. Soms vond ik dat echter alleen maar lastig. Het was een soort schijnzorgeloosheid. Heerlijk om in weg te dromen, maar hard om daarna weer in alle realiteit thuis te komen.

Mensen zeggen nu achteraf vaak dat ik er zelf ook niet over begon en ze er dan ook niet naar durfden te vragen. Wie weet hoe ik zou reageren en waar ik behoefte aan had. Super logisch natuurlijk, alsof ik het zelf wist. Het zijn situaties waarin woorden ook eigenlijk gewoon tekort schieten, maar je ze toch ook nodig hebt om jezelf duidelijk te maken, slecht en goed nieuws door te vertellen of om afspraken te maken. Wat een gedoe!

Het stomme is dat ik het nu natuurlijk ook soms andersom meemaak en ik zelfs als ervaringsdeskundige het ook heus niet altijd weet. Het eerste dat je toch vaak doet is advies geven, mijn tips delen, maar als ik maar even kan dan stel ik vragen. Wil je er over praten? Kan ik iets voor je betekenen? Wat ik ook altijd belangrijk vind om te zeggen is: er is geen goede manier, dus doe vooral wat goed voelt voor jou. Ik had zelf in ieder geval een aardige allergie voor: het komt wel goed of hou je sterk. Want het komt niet altijd goed, niet zoals je zou willen en soms ben je gewoon even niet sterk, maar in en in verdrietig.

Dus doe vooral wat goed voelt voor jou, er is geen goede manier of een norm waar je je aan hoort te houden. Als je zin hebt om ruzie te zoeken, scheld er even op los. Wil je het even uit de weg, vlucht maar even. Ben je moe, doe een dutje. Wil je er over schrijven, dan schrijf je er over ;-).