Wie gelooft ons? #FTD
Allemaal weten wij het, de zorg. Het gaat zo hard achteruit. Buren en familieleden moeten worden ingeschakeld.
Maar wie helpt ons? Wie gelooft ons? Bij wie krijg je hulp?
Alleen bij uitzondering. Veel vrienden en familie ben ik inmiddels kwijt. Gek genoeg heb ik er andere mensen voor terug gekregen. Eigenlijk niet te geloven, als je kijkt naar “de hel” waar ik in zit. Maar ze zijn er, zij het dan dun gezaaid.
Iemand waar je het niet van zou verwachten, dit is meestal zo.
Je ziet en merkt het aan de mensen, in hoeverre ze jou geloven. Je merkt het pas echt als ze je gaan ondersteunen, je tips en raad gaan geven. Luisteren, dit is zo belangrijk.
Hoe moeilijk het voor hen is, want zij zitten niet in onze wereld.
Je merkt het aan hun houding, je merkt het als zij steeds over zichzelf praten. Ze gaan over op een ander onderwerp. Op een gegeven moment spreek je er niet meer over. Zelf krijg je er ook genoeg van, want er is nog meer dan alleen vermoedelijke FTD.
Het leek alsof ik een tweede zintuig kreeg. Degene waar ik geen vertrouwen meer in had heb ik geschrapt.
Ik heb er een aantal voor terug gekregen, hier ben ik heel dankbaar voor en vooral mijn carer. En twee hele goede vriendinnen, waar ik altijd bij terecht kan.
Hen zal ik mijn hele leven dankbaar blijven.
De doctoren, teleurstelling. De telefonische contacten. Alles bij elkaar, geen vertrouwen meer.
Dit is mijn laatste blog.
Ik hoop echt oprecht dat ik hier andere lotgenoten mee heb kunnen helpen. En er sterker mee heb kunnen maken. Herkenbaarheid. Dat het niet aan jou ligt maar aan je zieke partner.
Ik wil Mantelzorgelijk bedanken, dat ik hierover mocht schrijven.
Toen het mij werd gevraagd, had ik even bedenktijd nodig.
Het was zwaar om te schrijven, alles kwam weer naar boven. Alleen zit ik niet meer in de beginsituatie, ik merk dat ik steeds sterker wordt.
Dankzij de mensen die mij steunen, alleen had ik het nooit voor elkaar gekregen.
Nogmaals dank voor degene die er voor mij waren en er nog zijn.
Ik zal niet helemaal stoppen met schrijven en af en toe een blog maken over hoe het verder verloopt.
liefs van mij
Meer lezen
Een Lege bladzijde op de dinsdag je blog Ftd, wij keken er naar uit.
Dank je wel voor blog over fronto-temporaal dementie lotgenoot. Ik kan ons verhaal kwijt zei je, en als ik er maar een kan helpen is dit fijn. Diepe indruk heeft het verhaal op ons gemaakt .
Ik heb nieuwe lotgenoten aan de telefoon gehad, dit verhaal wat ik lees Carer, bij mantelzorgelijk is te lezen als Mijn & Ons verhaal, dit verhaal is een wrede harde waarheid waarvan ik me nu pas besef dat mij dit ook overkomt. Het heet Ftd.
Verloren in zichzelf, je draaglast neemt toe en je draagkracht is op. En zo ben je jezelf aan het herstellen van dit afgelopen jaar /maanden vol stress je lijf protesteert van jaren lang zorgen zonder geloofd te worden. Knopen doorhakken, de bekende schop onder je gat.Respijt zorg? Ik kan niet, ik ben moe , ik kan niet meer. Kom maar ik help :pad op naar de WMO. En zou ik haar kunnen motiveren een stap verder te kijken. Rode kruis vakantie? De tijd zal het leren.:)
Een lieve groet aan al deze prachtige mantelzorgers hier.
Ik blijf jullie volgen Dank.
http://www.respijt.nl/site/page.php?p=24&b=