Welke mantelzorgers verdienen steun?

Soms lijkt het alsof er maar twee soorten mantelzorgers zijn: de martelaars die al tientallen jaren 24 uur per dag met mantelzorg bezig zijn en degenen die elke erkenning van hoe moeilijk de mantelzorg is zien als onnodig gejammer.

De ene groep zal met een oneindige lijst van klachten op de proppen komen als je zo onverstandig bent om hen te vragen hoe het gaat. Waag het niet te suggereren dat ze het moeilijk hebben, want elk moment is een geschenk. Dit is waarvoor ze op de aarde zijn gezet en hun geklaag is zeker geen echt geklaag.

De andere groep heeft er gewoon niets over te melden. Het is meer en soort nijdige blik die laat zien dat ze absoluut niet begrijpen wat er mis is met jou. Ze begrijpen niet dat jij je overweldigd voelt door de taken van het ‘normale leven’. Toch duiken ze op in steungroepen voor mantelzorgers om ons te vertellen dat we allemaal idioten zijn als we het voordoen alsof dit niet een normaal onderdeel van het leven is waar iedereen mee te maken heeft.

Waar past de rest van ons in? Ik denk niet dat je pas echt meetelt als mantelzorger als je 24 uur per dag voor iemand zorgt die volledig arbeidsongeschikt is. Het venijn dat ik heb gezien als iemands dierbare slechts gedeeltelijk gehandicapt is of naar verwachting zal herstellen, suggereert dat ik een van de weinigen ben die het zo ziet. Misschien zijn het de mensen die voornamelijk actief zijn op internet. Mensen die zo lang in een sociaal isolement hebben doorgebracht dat ze niet begrijpen dat je echt geen vrienden maakt door andere mensen aan te vallen.

Ik durf zelfs te zeggen dat ik er voor ben om de zogenaamde lange afstand mantelzorger ook welkom te heten. Degenen die telkens weer ons gezeur aanhoren door de telefoon, degenen die luisteren, degenen die geld overmaken. Die problemen met verzekeringsmaatschappijen oplossen terwijl wij praktische zorg verlenen. Degenen die een paar dagen per jaar langskomen, die ons proberen te vervangen en ons gek maken met hun goedbedoelde suggesties.

Ik kan de hatelijke opmerkingen al horen, als ik dit voorstel. Het is waar, zorgen voor iemand is ‘gewoon’. Dat maakt het echter niet gemakkelijker. We doen dit allemaal alleen, in plaats van elkaar te steunen. In plaats van samen te komen om de maatschappij om steun te vragen. De steun die wordt geboden voor kinderopvang, maar niet voor mantelzorgers.

Je hoeft niet 110 procent van je leven aan iemand anders te besteden om steun te verdienen. Jij verdient het om gesteund te worden, hoe dan ook.

Door M. Crowningshield, Wyoming.