We begrijpen elkaar niet meer #FTD

Samen zaten wij regelmatig bij de huisarts, huwelijksproblemen. Mijn man, zei steeds, zij begrijpt mij niet. Maar ik ook mijn man niet.
Met knallende hoofdpijn, alsof ik een kater had, liep ik weer de praktijk uit.
Ik weer daarna terug naar de huisarts, het klopt niet. Hij heeft mijn geld gestolen, wat ik wel eens los had liggen, mijn goud is verdwenen.
Hij heeft mij mishandeld. Hij maakt regelmatig vreemde geluiden. Het is logisch dat wij huwelijksproblemen hebben, door het vreemde gedrag van mijn man.
Zijn gezichtsuitdrukking is zo hard en strak, zijn ogen staan anders, zijn blik. Net alsof hij iedere dag boos is.

Ik schrijf een verwijsbrief voor geriatrie, daar had ik nog nooit van gehoord. Hoe moest ik dit voor elkaar krijgen. Hij mankeert toch niets.

Altijd moe als hij thuis komt, steunen en kreunen. Als excuus zei hij altijd, ik word een dagje ouder.
Zijn reuk en smaak werd anders, altijd kritiek dat het eten niet smaakte. Ik kreeg opdrachten wat hij wilde eten.
Het was nooit goed, dan weer te zout, dan weer te flauw.
Ik zal nooit vergeten, dat hij een keer thuis kwam, wat ruikt het hier lekker. Lekker, de riolering ruik je.

Hoe ik het voor elkaar heb gekregen, ik weet het niet meer. Hij ging mee voor bepaalde onderzoeken.
Ook ik werd gehoord.
Eenmaal het eerste onderzoek (NPO) afgerond, zouden er nog meer volgen, na een aantal weken.
Wat een flauwekul zeg dat stomme onderzoek, alsof ik een klein kind ben. Sommetjes e.d. maken. Nou hier ga ik niet meer naar toe.
Ik wilde zo graag de uitslag weten, gebeld of ik a.u.b. het mocht weten. Nee, mevrouw hier heeft u geen recht op.
Gesmeekt of ik toch iets te weten mocht komen.
Ik kreeg een afspraak met een arts, welke weet ik niet meer. Je bent leeg, moe.
Zij vroeg me het hemd van mijn lijf, mevrouw hoe is uw huwelijk, heeft u een pasfoto van uw man bij u. Ik merkte het al huwelijksproblemen.
Daar gaan we weer. Naar huis rijdend heb ik de auto aan de kant gezet, ik kon niet meer verder rijden.
Daar komt het weer, weer opnieuw het nare gevoel, wat doe ik fout, wat heb ik misdaan, ben ik zo slecht, de twijfels kwamen weer naar boven.
Ik weet niet meer hoe ik thuis ben gekomen.