Vrienden worden met je spiegelbeeld #eetstoornis

Wanneer je ergens mee bezig bent dan kom je het ineens vaker tegen. Het is net als wanneer je een oude renault 5 rijdt, dan zie je ze ineens overal rijden. Nu ik het eerste stuk over eetstoornissen heb geschreven valt het me meer op als ik het tegenkom. Zo keek ik de aflevering van Zomergasten met Griet Op den Beeck en kwam er halverwege acher dat ze lange tijd aan anorexia heeft geleden. Dat waar ik al in het eerste artikel achterkwam bevestigde zij: ‘anorexia gaat niet over modellen, maar over jezelf straffen’. Je bent niet goed genoeg, dus de lat moet hoger. Je stelt jezelf eigenlijk telkens weer een doel dat onhaalbaar en ongezond is en wanneer je het niet haalt moet je jezelf straffen, dus nog minder eten de volgende dag om te compenseren. De spiraal is duidelijk neerwaarts.

In de Volkskrant van 31 augustus kwam ik vervolgens een kort artikel tegen van Maarten Keulemans over een onderzoek naar spiegelexposure. Spiegelexposure houdt in dat je lange tijd voor de spiegel staat en naar je lichaam kijkt. Dit kan op een positieve manier, door te kijken naar wat er allemaal wel mooi is en goed functioneert, maar ook op een negatieve manier. De positieve spiegelexposure wordt toegepast bij patiënten met een eetstoornis. Je gaat in therapie met je spiegelbeeld. Hoewel het al vaak gebruikt wordt is er, vertelt Glashouwer, nog weinig bekend over of het werkt en hoe het werkt.

Glashouwer onderzoekt het met vijftien Groningse studentes bij wie vooraf is vastgesteld dat hun lichaamstevredenheid laag was. Ze ondergingen vijf sessies in vijf weken met huiswerk tussendoor. Ook werden er voor- en achteraf metingen gedaan die de oogbewegingen van de deelneemsters volgden. Na maanden werk verwachtte hij te zien dat de dames andere oogbewegingen zouden maken na de interventie, omdat ze meer gefocust zouden zijn op hun positieve lichaamsdelen. Dit was echter niet het geval. Wel is de tevredenheid van de deelneemsters over hun lichaam gestegen. Alleen begrijpen we nog steeds niet waarom.

Interessant om te weten is dat er ook een onderzoek is gedaan waarbij ze negatieve spiegelexposure hebben onderzocht. De deelnemers moesten dan kijken naar wat ze lelijk vonden aan zichzelf. Verrassend resultaat uit dit onderzoek is dat ze na afloop van het onderzoek ook een positiever zelfbeeld hadden. Vaak naar je ontblote lichaam kijken helpt dus misschien wel ongeacht je instelling? Interessant. We houden het in de gaten.

Contrasterend vond ik trouwens wel dat Griet Op de Beeck duidelijk aangeeft ‘het is niet alleen lichamelijk’ en ik een onderzoek tegenkwam dat zich hier juist op richtte. We weten natuurlijk niet wat voor huiswerkopdrachten de deelneemsters mee hebben gekregen, maar ik geloof dat het zeker een combinatie betreft van de aandacht en acceptatie van je fysiek en een interventie van je mentale instelling met betrekking tot het straffen.