Voel me een beetje gepiepeld

Eigenlijk is het een heel raar woord: piepelen. Maar toch voel ik me zo. Als ik het opzoek in de woordenboeken dan lees ik: iemand afknijpen, bedriegen of in de maling nemen. In de kern is het oneerlijk tegen iemand zijn. En zo ervaar ik de dingen nu een beetje.

Overal waar ik ga of sta is het niet voorspelbaar wat er gaat gebeuren. Ineens zijn er ergens extra bewijzen nodig en dat terwijl de situatie nog steeds hetzelfde is. Of er moeten verklaringen komen van allerlei specialisten die zelf niet weten wat de beste oplossing is. Of een helpdesk gaat uit van een te grote vraag. Alsof we voor ons plezier een voorraad zorgmateriaal aanleggen.

Ik voel me gepiepeld door een systeem dat gebaseerd is op wantrouwen en achterdocht. Wantrouwen of we niets misbruiken. Wantrouwen of we de protocollen wel goed hebben gevolgd. Wantrouwen of we niet te veel materiaal bestellen. Wantrouwen als ons nieuwe normaal.

Wat is er gebeurd met de uitgangspunten dat we uitgaan van het goede in de mens? Onze hele maatschappij lijkt ingericht te zijn op die paar procent die de boel oplicht. En de grootste meerderheid lijkt daar de dupe van te worden. Het zit inmiddels in alle lagen van onze maatschappij.

Nergens krijg je zomaar nog iets voor elkaar. Ik krijg te vaak te horen dat ik moet begrijpen dat het echt niet anders kan. Dat we moeten wachten en nog langer moeten wachten. Dat ik begrip moet hebben dat de prijzen omhooggaan, de spullen schaarser worden, de roosters in de zorg niet rondkomen en moet ik zien om te gaan met de gevolgen van de uitgestelde zorg.

De afgelopen twee jaar heb ik heel veel begrip gehad voor iedereen. Ik heb mijn portemonnee getrokken, dagen en weken overal op gewacht, eindeloze gesprekken gevoerd, roosters dichtgelopen en mezelf alleen maar ten dienste gesteld. Maar er zitten grenzen aan hoeveel ik wil verklaren en hoeveel moeite ik kan doen om iemand te overtuigen van mijn goede bedoelingen.

Hoe kun je iemand overtuigen als deze alleen gericht is op het volgen van aanwijzingen, regels en protocollen? Ik realiseer me dat de menselijke maat bakzeil haalt zodra er geld of macht in het spel is. Het is vechten tegen de bierkaai. Maar ik moet diep ademhalen en me neerleggen bij deze manier van werken, anders krijgen we helemaal niks.  En deze conclusie piepelt mij pas echt.