Verkeerde ontwikkeling, zo’n verzekering voor mantelzorgers! #opinie

Vorige week stond er weer een mantelzorg-peiling in de krant. Daar ben ik altijd blij mee: aandacht voor de werkelijke behoeften van mantelzorgers. Maar de conclusie die aan het onderzoek wordt vastgeknoopt, daar draait mijn maag zich van om.

Laten we even beginnen met het resultaat van het onderzoek: dat is zo klaar als een klontje. Mantelzorgers zouden meer tegemoetkomingen moeten krijgen, als ze mensen helpen. Belastingvoordeel of een onkostenvergoeding, bijvoorbeeld. Dat zegt Mezzo, de landelijke vereniging voor mantelzorgers.

Uit de peiling blijkt dat veel mantelzorgers (zo’n 55 procent) financieel erg krap zitten. 15 procent van de mantelzorgers kan niet helpen zoals gewenst is, omdat dat te veel geld kost.

Jaarlijks zijn vrijwilligers tot 1100 euro kwijt aan was-, parkeer- en telefoonkosten. De gemiddelde reisafstand van mantelzorgers die niet samenwonen met hun zorgvrager ligt op 31 kilometer enkele reis. Gemiddeld komt dat neer op 95 euro per maand aan reiskosten, rekent Mezzo voor.

Telefoonkosten die te maken hebben met de zorg voor een ander komen voor mantelzorgers gemiddeld neer op 40 euro per maand.

Verzekering voor mantelzorg
Maar nu komt het. Mezzo zoekt daarom nu ook uit of mensen zich in de toekomst kunnen verzekeren voor mantelzorg, zodat de mantelzorgers een vergoeding kunnen krijgen.

“We voeren nu nog oriënterende gesprekken met verschillende verzekeraars”, zegt Mezzo-directeur Liesbeth Hoogendijk. “Maar het moet mogelijk zijn een verzekering af te sluiten die je later – als je hulp nodig hebt – die ondersteuning geeft. Dat de verzekering bijvoorbeeld regelt dat er twee keer per week iemand langskomt die helpt met boodschappen doen of kleine klusjes.” Hoogendijk hoopt dat over een jaar de eerste polissen daartoe afgesloten kunnen worden.

Bron: rtl.nl

Barbara: Ik heb dit bericht bewust een paar dagen laten liggen, want ik krijg hier een heel dubbel gevoel bij. Aan de ene kant vind ik dit onderzoek zinvol. Het is goed om mantelzorgers te vragen wat ze nodig hebben – en ben ik blij dat veel mensen aangeven dat ze het financieel moeilijk hebben door de extra kosten die mantelzorg meebrengt. Laten we wel wezen, veel mantelzorgers hebben het niet breed. De extra zorg gaat vaak ten koste van je eigen werk. Ik heb al zoveel mensen horen vertellen dat ze maar een dag minder gaan werken… of stoppen. Tel daar de onvermijdelijke reiskosten, telefoonkosten en kleine hulpkosten bij op – geen wonder dat het financieel aan alle kanten krap wordt.

Maar dan de conclusie. Die is zó wrang. Om je in te dekken tegen extra zorgkosten gaan we mantelzorgers een verzekering aanbieden? Wordt iedereen – want we zitten met zijn allen toch in hetzelfde schuitje, als mantelzorgers en mantelzorgers in spé – dan straks geacht om zélf wat voorbereidende maatregelen te nemen? En wat als je dat niet kunt?

Een WA-verzekering of een autoverzekering, die snap ik. Als je je niet verzekert voor schade die je een ander zou kunnen aandoen, ben je verkeerd bezig. Dat we ons tegen ziektekosten verzekeren, vind ik ook prima. (En dat we in een land leven, waar je hele goede zorg krijgt, voor betrekkelijk weinig geld, is natuurlijk helemaal mooi.) 

Maar er zijn zoveel andere verzekeringen, waar heb ik moeite mee heb. Glasverzekeringen, die bijna nooit uitkeren. Uitvaartverzekeringen. Waar je bij leven zoveel premie voor betaalt, dat je bij sterven drie dagen het Hilton had kunnen afhuren voor de koffie en cake.

En nu dan de mantelzorg-verzekering. Betaal iedere maand een paar tientjes premie. Dan helpen wij je straks met de hogere telefoonkosten, en wellicht een uurtje hulp op afstand. Bah!

Waarom legt dit onderzoek de verantwoordelijkheid bij de mantelzorger (in spé)? En serieus, wat doen we als het straks misgaat en de gemeente, of de zorgverzekeraar, zegt: “Mevrouw, u heeft geen recht op ondersteuning, want u bent al – of juist niet – verzekerd.” Mijn maag draait zich om. Zo raken we verder en verder weg van de verzorgingsstaat.