Verder gaan nadat de persoon voor wie je zorgde er niet meer is

Als je middenin de mantelzorg zit, dan stem je je tijd af op de taken die gedaan moeten worden. Als mantelzorger voor mijn vader weet ik dat mijn schema draaide om doktersbezoeken, het ziekenhuis, de instelling voor begeleid wonen en uiteindelijk de verpleeginstelling waar hij stierf. Zijn zorg en welzijn werden het middelpunt van mijn leven en gelukkig begrepen mijn man en dochter dat. De rol van mantelzorger verdrong die van echtgenote, zus, moeder, vriendin, lector en auteur.

Veel mantelzorgers plaatsen de behoeften van de persoon voor wie ze zorgen boven hun eigen behoeften. Dat is de reden dat veel mantelzorgers in een burn-out terecht komen. Als je midden in de zorg zit, zie je vaak dat de persoon voor wie je zorgt op allerlei manieren verandert, naarmate het eind van zijn of haar leven nadert.

Vaak proberen we ons voor te stellen hoe ons leven er uit zal zien zonder hen. Dit wordt anticiperend verdriet genoemd. Het is onze manier om ons emotioneel voor te bereiden op het verlies, de dood van een dierbare. Het is een pijnlijk visioen, maar het is de manier waarop onze geest probeert en leert om te gaan met het verwoestende verlies van iemand die dicht bij je staat. Soms komen deze gedachten op hele moeilijke dagen. Het is niet ongewoon om ze te hebben en het is niets om je schuldig over te voelen of je voor te schamen.

De dood van een dierbare, zelfs als het verwacht was, kan ons overweldigen en verlammen. Het wordt een realiteit die we onder ogen moeten zien. Dit verdriet kan veel emoties omvatten, waaronder verdriet, woede, leegte, opluchting, onzekerheid over de toekomst. Je lichaam rouwt ook. Dat verdriet uit zich als onvermogen om te slapen, te veel slapen, verlies van eetlust, te veel eten, maagklachten, huilerigheid, lichaamspijn en moeite met concentratie of om helder na te denken.

Iedereen rouwt op zijn eigen, unieke manier. Er is geen goed of fout als het op rouw aankomt, zeker niet als j een mantelzorger bent. De uitdaging is dat je plotseling je aandacht en focus moet verleggen van de persoon voor wie je zorgde naar jezelf. Velen van ons zorgen slechter voor zichzelf dan voor anderen. Dus hoe kun je omgaan met het verlies van een naaste en je identiteit als mantelzorger?

Praat met iemand die je vertrouwt over hoe je je voelt. Verdriet voor jezelf houden kan je op vele manieren schaden en kan de gevoelens versterken waardoor je nog meer fysieke en emotionele schade oploopt. Sta jezelf toe om je gevoelens over dit verlies te uiten. Huil als je voelt dat je moet huilen. Als je persoonlijk contact maakt met anderen zal ook de neiging om jezelf te isoleren tijdens het verwerken van je verdriet verminderen. Als er niemand is waarmee je op deze manier contact kunt hebben, overweeg dan om een rouwondersteuningsgroep te zoeken of een online chatroom voor mensen die rouwen. Contact maken met mensen die een soortgelijk verlies hebben meegemaakt of er ook op dat moment doorheen gaan, helpt om je minder alleen te voelen en het zal je gevoelens normaliseren.

Vier het leven van de persoon die je hebt verloren op een zinvolle manier, Als de persoon van de natuur hield, maak dan een mooie wandeling in het bos. Als hij of zij van poëzie hield, lees dan een paar van hun favoriete gedichten voor. Denk aan de positieve ervaringen die jij als mantelzorger met je dierbare had en concentreer je op die herinneringen.

Verwijt jezelf geen dingen die je anders had moeten of kunnen doen. Zorg verlenen is moeilijk en we hebben allemaal wel eens momenten van frustratie waarop we zouden willen dat we onze reacties of antwoorden konden veranderen. Vergeef jezelf zoals jij anderen zou vergeven en richt je op de dingen die je als mantelzorger hebt gedaan om het leven van je naaste zo veilig en goed mogelijk te maken.

Sta jezelf toe om zonder schuldgevoel verder te gaan. Probeer je (nu beschikbare) tijd op een zinvolle manier in te delen door jezelf te omringen met mensen en dingen die je voldoening geven en je versterken.

Wees je ervan bewust dat je slechte momenten of dagen zult hebben na het overlijden van de persoon voor wie je zorgde. Er zullen voor de hand liggende triggers zijn, zoals verjaardagen of jubilea. Plan vooruit en denk na ver hoe je die dagen wilt doorbrengen. Wie zou je erbij willen hebben? Je zult ook onverwachte triggers tegenkomen, die je in een neerwaartse spiraal brengen. Misschien zie je iemand die lijkt op de persoon voor wie je zorgde, of ruik je hun parfum of hoor je hun favoriete liedje. Erken dat dit een zware dag was. Herinner jezelf er aan dat dit een nieuwe stap in het rouwproces is en bedenk manieren om de volgende dag beter te maken.

Er is geen tijdschema is voor rouw. Je kunt niet zeggen hoe lang het zal duren. Als je de uren die je normaal als mantelzorger doorbracht op een zinvolle manier invult, met mensen die je troosten en steunen, kan dat bijdragen aan een goed begin van een leven dat niet meer alleen om de zorg draait. Zoek professionele hulp als je merkt dat de rouwsymptomen zo lang aanhouden dat het je overweldigt en je moeite hebt om dagelijks ‘normaal’ te functioneren.

Geschreven door Iris Waichler.