Van levensbelang om vol te houden..

Een week geleden hebben wij aan de ambulant ondersteuner van het fact team gevraagd te informeren naar de reservelijst voor de logeerzorg. Mijn vrouw logeert met enige regelmaat bij de zorginstelling Nieuw Unicum om de wachtlijst voor de vaste woonplek te overbruggen. Voor mij bijna van levensbelang om vol te houden tot die tijd. Ik schreef in het vorige blog al dat ik geen goed gevoel had dat onze vraag snel opgepakt zou worden en er zelf achteraan te gaan. Dat heb ik ook daadwerkelijk gedaan. Ik probeer echt om vertrouwen te hebben in ondersteuners en mij meer terug te trekken/ontzorgen. Ik heb een week geleden contact gehad met een medewerker van de afdeling welke gaat over de logeerzorg binnen de zorginstelling. Goed dat ik zo eigenwijs ben want het blijkt dat de plekken voor logeerzorg flink onder druk staan. Maar geluk, er was nog een plekje vrij voor juni dit jaar. Vrijdag was de ambulant ondersteuner van het fact team op huisbezoek. Het bleek dat deze nog niet toe was gekomen aan onze vraag en hier volgende week achteraan zou gaan. Dat zou dus twee weken later zijn alvorens de vraag opgepakt zou worden met risico dat de mogelijkheid voor juni vergeven zou zijn. Zo moet ik dus helaas blijven vertrouwen op mijn voorgevoel. Mijn vrouw is onstabiel. De afgelopen dagen zijn er meerdere moeilijke situaties voorbij gekomen qua haar stemming. Ik kan oprecht schrijven dat ik het behoorlijk te verduren heb gehad. Het levert wel mooie briefjes en kaartjes op welke ik vervolgens krijg van mijn vrouw. Dat doet mij wat. Mijn vrouw ligt nog steeds ontzettend veel in bed. Hoe zij het voor elkaar krijgt weet ik niet maar meer maal per dag ligt het dekbed onderin de dekbedhoes. Nu heb ik het dekbed met een dun draadje aan de punten aan de dekbedhoes gebonden. Probleem opgelost. Als extraatje heb ik binnen in de dekbedhoes geurbuiltjes van Zwitsal gebonden. Nu blijft de boel niet alleen goed bij elkaar maar ruikt het ook nog heerlijk.