Vakantie

“Vroeger” was vakantie iets om al lang van te voren naar uit te kijken. In een andere omgeving even het dagelijkse leven loslaten om daarna uitgerust en opgeladen weer aan het werk te gaan. Hoe anders is dat nu, maar daarover later meer.

Eerst even een aantal jaar terug in de tijd, naar de zomer van 2006. Onze relatie was nog heel pril toen we onze eerste gezamenlijke aankoop kochten: een Mazda MX-5 (cabrio) van toen al 16 jaar oud. Die eerste zomer reden we er vooral kriskras mee door Nederland: dagtochtje hier, dagtochtje daar, picknick-mandje mee, volop genieten!

In de jaren die volgden, gingen we steevast met de cabrio op vakantie: heel basic, want zo veel bergruimte hadden we natuurlijk niet: een tentje, een luchtbed, 2 kleine stoeltjes, een inklapbaar tafeltje, 2 losse gaspitjes, een lampje en een koffer op het bagagerekje op de kofferbak. We reden kriskras door Frankrijk, stopten als we genoeg gereden hadden of als we een leuke camping zagen. Twee keer was onze reis wat luxer. De eerste keer wilden we iets anders dan Frankrijk en besloten we naar Toscane te gaan. Omdat ons kleine autootje vooral geschikt is om lekker te toeren over kleine binnenweggetjes, zouden de heen- en terugreis wel heel veel tijd in beslag nemen. Daarom namen we de autoslaaptrein vanaf Düsseldorf.

De tweede keer gingen we op huizenjacht in de Auvergne in Frankrijk. Om tijdens deze vakantie eenvoudiger van camping naar camping te kunnen rijden, hingen we een ieniemienie huurcaravan achter de Mazda.

In september 2011 vonden we ons huis. De koop werd afgerond in januari 2012 en vanaf dat moment brachten wij al onze vrije dagen en vakanties door op ons eigen plekje. We klusten, we verkenden de omgeving, we leerden steeds meer mensen kenden, maakten nieuwe vrienden, slenterden over brocantes en vides greniers en genoten volop van het Franse leven.

Eind september 2019 bracht de verkoop van ons huis niet alleen een einde aan het Franse leven en aan onze dromen over een toekomst in Frankrijk. We raakten ook onze vaste vakantiebestemming kwijt en moesten onze vakanties opnieuw gaan uitvinden. Wat kon nog wel met NAH en wat niet meer?

In 2020 deden we niet zo veel: corona was overal en nergens en wij voelden ons wel zo prettig en veilig in ons coconnetje in en om ons eigen huis. Ik miste het wel, die vakanties van vroeger, met de cabrio kriskras door Frankrijk. Veel meer nog miste ik al die jaren op ons eigen plekje midden tussen de koeien en de heuvels, en al die mooie avonden met vrienden en buren.

In 2021 besloot ik het anders te doen. Ik nam – net als vroeger – 2 weken vakantie op mijn werk en plande allemaal leuke uitstapjes in eigen land, met de cabrio. We aten een visje in Scheveningen, genoten van de heide die volop in bloei stond, reden naar de kust in Zeeland, en tourden door het groene hart. Het was een vakantie die compleet anders was dan alle anderen. Maar die tegelijk alles in zich had wat een vakantie voor mij écht vakantie maakt. De rust, het niets moeten, het buiten zijn, het samen als vanouds domweg gelukkig zijn in dat oude autootje.

Toch bleef de wens sluimeren om ooit weer een keer iets langer van huis te gaan. Liefst natuurlijk gelijk een week of 2 terug naar Frankrijk, back to memory lane, mijzelf onderdompelen in het Franse leven, maar vooral ook al die lieve vrienden op gaan zoeken. Of desnoods, als dat voor Henk een brug te ver zou zijn, een paar dagen ergens In Nederland in een huisje in de natuur. Het is het dit jaar allebei niet geworden. Henk ziet duizend beren op zijn pad, het idee alleen al maakt hem bang en hij durft het simpelweg niet aan om een paar dagen ergens naar toe te gaan. We gaan wel 2 daagjes naar Zuid-Limburg, het nuttige (therapie voor Henk – daar vertel ik in een andere blog nog wel een keer wat meer over) met het aangename combineren. Ik zie ons ’s middags al ergens aan de koffie (thee voor mij) met vlaai op een terras, en ’s avonds een simpel hapje eten. De andere dagen maken we dagtochtjes en gaan we toeren met de cabrio. Ik heb er nu al zin in!