
Uitlaatservice Max
Mijn moeder met dementie wordt steeds minder mobiel. Ze is fragiel, instabiel en kortademig. Kleine stukjes aan de arm lopen – of eerder sloffen – gaan nog een beetje, hoewel erg moeizaam. En omdat ik het belangrijk vind dat ze naar buiten, konden we niet meer onder een rolstoel uit. Hoe dat verliep… of beter gezegd rolde? Max bracht uitkomst!
Mentale en fysieke achteruitgang
Wie laat wie uit?
Ik opperde de rolstoel voor dit soort uitjes… en kreeg terug dat ze daar niets van wilde weten of in wilde. En opeens kreeg ik de drang om te bewijzen dat het mij wel zou lukken haar in die stoel op wielen te krijgen. Huishond Max was de inzet…
Toen ik bij mama ging zitten en Max vanaf een afstandje naar ons lag te kijken, zag ik mijn kans schoon. “Kijk mam, wat een lieve hond… zou je het leuk vinden om die mee uit te laten?”. Dat hoefde ik geen twee keer te zeggen… ze veerde op uit haar stoel en maakte meteen aanstalten. Terwijl ik haar jas aandeed, zette een zorgmedewerker de rolstoel klaar. Wat een service. Mama voelde dat ook zo en zonder morren ging ze zitten en liepen we met hond naar buiten. Max aan de hand van mama en ik al duwend stoepje op, stoepje af. Totdat Max teveel begon te trekken en ik met de rolstoel in de ene hand en de hond aan de andere hand, zo goed en kwaad als het ging ons rondje in de buitenlucht vervolgde… zo gingen we zingend door de buurt. Mama blij, Max blij, ik blij én een work-out verder.
Geweldig goede actie, leuke fitness voor jou en hond Max, maar vooral fijn om te lezen dat je moeder met dementie op deze manier weer vreugde kan ervaren!!