Twee kamers. Twee levens. #dementie #psp

Kamer 1: moeder
In de zachte zon zit ze
met zicht op een boom die blijft en mensen die komen en gaan.
Wij samen in onze stilte.
Of zij met haar liefste muziek.
Eindelijk vindt ze de kalme rust
waar ze altijd naar zocht.
Ze glimlacht.
Dit is haar plek.
Voor de rest van haar leven.

Kamer 2: vader
Hij staat te wankelen
in de chaos van zijn kamer en zijn hoofd.
Vertrekkensklaar naar god-weet-waar.
Schilderijtjes van en stekkers uit de muur.
Kortsluiting in zijn hoofd.
Mensen en drukte,
dat was zijn plek.
Hij is de weg kwijt.

Twee kamers.
Twee levens.
Van leven naar leven wandel ik.
Van moeder naar vader.
Van rust naar onrust.

Ik beloof mezelf één ding: volgende keer wandel ik de omgekeerde weg. Van vader naar moeder, van onrust naar rust. Dan blijft daar wat van hangen als ik weer naar mijn eigen leven fiets.