Terug in de bubbel

Sinds de versoepelingen van de maatregelen in juni houd ik mijn hart al vast. Dat er veel seinen op groen stonden was waar, maar ik vond ook dat het te veel en te snel was. Dus gingen we niet op stap en zochten we alsnog geen drukte op. Doordat de buitenwereld zo snel vrij werd gelaten, moesten wij terug in onze bubbel.

Dat er nu nieuwe maatregelen afgekondigd zijn verbaast me niets. Zo stond ik gisteren even te wachten in ons dorp. Gewoon rustig op de hoek van een straat. Het was druk. Te druk. Gezinnen, damesgroepjes en stelletjes hopten van winkel naar winkel. Jong en oud. Zonder bescherming en zonder afstand. Allemaal druk bezig met hun eigen dingen.

In hun haast om te genieten van de vrijheid botsten ze tegen me aan en lieten me heel weinig ruimte. Ik wilde maar één ding. Heel snel terug naar huis. Want het lijkt wel of met het wegdoen van de mondkapjes de mensen ook veel nonchalanter zijn geworden. Daar voel ik me niet fijn of veilig bij. Voor veel mensen is een (nieuwe) besmetting rampzalig.

Zo ook bij ons. We houden al maanden het wiebelende kaartenhuis omhoog. Dus neem ik het zekere voor het onzekere en draag weer een mondkapje op al die plaatsen waar de 1,5 meter niet meer opgevolgd wordt. De signaalfunctie van het mondkapje werkt prima: blijf uit mijn buurt. Wel roept het bijzondere reacties op van de mensen die zoveel ruimte innemen.

Waarschijnlijk ben ik nu een nieuw soort ‘wappie’. Een wappie met een kappie. Iemand die zich, tegen de stroom in, beschermd wil blijven voelen. Ik maak hierin mijn eigen keuze. Maar het roept nogal wat reacties op. Zo gaan mensen mij vertellen dat ik geen mondkapje meer hoef te dragen. Dat ik ‘vrij’ mag zijn. Dat ze het vervelend vinden dat ze mijn gezicht niet kunnen zien. Maar vooral dat ik na de vaccinatie helemaal niet zo ziek meer zal worden. Dus waar ben ik dan zo bang voor?

Wat mensen niet begrijpen is dat we het ons niet kunnen veroorloven om ook maar een beetje ziek te worden. Dat we een grote verantwoordelijkheid dragen in de gezondheid en het welzijn van andere mensen. Een beetje ziek betekent heel veel in ons kaartenhuis en dat willen we echt voorkomen. Dus blijven we onszelf en onze dierbaren zo goed mogelijk beschermen. Met kapje op en opnieuw op afstand van onze ‘vrijere’ samenleving.