Televisie

‘Ik heb jou laatst op TV gezien.’ Ik ben vandaag bij een onderzoeksbijeenkomst. Ik en collega’s zijn gevraagd mee te denken bij een grootschalig onderzoek, dat ouders 24 jaar lang gaat volgen bij de Ups & Downs van het opvoeden en ouderschap. De meeste mensen ken ik niet, en dat geldt ook voor de opvoedcollega die voor me staat. ‘O ja? Waar was het bij?’ Ik word wel eens vaker gevraagd in de media te reageren op opvoedthema’s, maar bedenk me dat ik toch al best weer een tijdje niet op TV ben geweest. ‘Bij Kruispunt. Prachtige uitzending was het, het gaf mij een goed beeld van de impact van het zorgen voor een gehandicapt kind.’

Een mooi voorbeeldje van de lange impact die televisie kan hebben. Een krantenartikel? Zo weer vergeten. Radiouitzending? De meeste mensen luisteren er niet eens naar. Een blog? Is net zo vergankelijk als een kop warme koffie. Maar televisie blijft nog maanden-, zo niet jaren-, lang op het netvlies van mensen gebrand. En als het om belangrijke zaken gaat, zoals bij deze uitzending over ouders van zorgkinderen, levert het ook mooie dingen op. Want de uitzending heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de discussie over de overbelasting van deze gezinnen, en dat betere ondersteuning daarbij nodig is.

Het tv-programma heeft zelfs geleid tot financiele hulp om die betere ondersteuning mogelijk te maken. Want na de uitzending kreeg ik een telefoontje van zorgverzekeraar Ditzo. Of zij ook financieel bij konden dragen aan het ondersteunen van deze ouders? En inmiddels zijn er, mede dankzij hun impuls, twee projecten gestart. ‘Ieders zorg’ – dat zich richt op het bijscholen van vrijwilligers, zodat zij een maatje kunnen zijn voor zorgintensieve gezinnen. En ‘Er komt een gezin bij de dokter’, waarmee het Emma kinderziekenhuis ouders beter kan ondersteunen en informeren wanneer zij in een zorgtraject terecht komen.

En op klein niveau, gewoon bij ons thuis, in onze buurt en achter mijn laptop, heeft Kruispunt gezorgd voor meer begrip, nieuwe contacten en vrienden (online en offline). Zelfs tot nog meer liefde voor mijn eigen man, die zich in de uitzending zó kwetsbaar durfde op te stellen. Met tranen in zijn ogen vertelde dat je hier van tevoren nooit voor zou kiezen, maar dat hij Kate, nu ze er eenmaal is, ook voor niets en niemand op de wereld meer zou willen opgeven. Het was behoorlijk pittig om mee te doen: het hele verhaal van Kate weer opnieuw te beleven, met camera’s erbij. Maar het was het helemaal waard. Als ik zélf zou mee doen aan zo’n onderzoek over ouderschap en opvoeden, zou ik de uitzending als absolute ‘Up’ beschouwen.