Stille ramp ? Wat is er dan met ál onze meldingen gedaan?

In de periode van maart t/m juni 2020 heeft Mantelzorgelijk honderden meldingen verstuurd naar instanties over de schrijnende situatie in de instellingen en in de thuiszorg, over het gebrek aan beschermingsmiddelen, over het ontoereikend testbeleid en over de besmettingshaarden. Meldingen die we hebben gedaan naar aanleiding van gesprekken met mantelzorgers, zorgmedewerkers en andere betrokkenen.

Noodkreten

Het waren noodkreten. Het waren menselijke verhalen. Het ging over de risico’s die mensen liepen omdat ze onbeschermd moesten zorgen in een instelling of in de thuissituatie. Het ging over de angst dat zorgmedewerkers en mantelzorgers zelf besmet zouden raken of dat ze het virus mee zouden nemen naar de instellingen. En het ging over de dramatische effecten van het bezoekverbod waardoor mensen hun dierbaren niet meer konden bijstaan. Zelfs niet in de moeilijke eindfase.

 De meest verontrustende

De meldingen gingen ook over de machteloosheid en over het ontbreken van perspectief. Het ging ook over de gevolgen van de afschaling van de zorg, het sluiten van de dagbesteding en over het buitensluiten van mantelzorgers. Onze meldingen kwamen niet uit de ziekenhuizen. De meest verontrustende meldingen kwamen uit thuissituaties, uit de verpleeghuizen, de gehandicaptenzorg, de GGZ-zorg en de thuiszorg.

Stille ramp?

Nu lezen we overal dat er een stille ramp heeft plaatsgevonden in de verpleeghuizen en in andere instellingen. Maar is deze ramp wel zo stil geweest? Zoveel (ervarings)deskundigen en belangenbehartigers hebben schrijnende en onthoudbare situaties luidkeels voor het voetlicht gebracht. Werd er dan gewoon niet geluisterd? Of waren al die instellingen vol met kwetsbare mensen en de thuiszorg hardnekkige blinde vlekken voor al die instanties?

Wat deed men met onze meldingen?

Het gevolg is wel dat het virus daar hard heeft toegeslagen. Dit blijkt nu ook uit het rapport van de Onderzoeksraad. Het is erg om te moeten constateren dat er niets met al die meldingen is gedaan. Maar het is nog erger om nu te weten dat het uitblijven van beschermingsmiddelen voor verzorgenden en mantelzorgers in instellingen en in de thuissituatie een bewuste keuze is geweest. Een keuze die wij, zeker gezien de noodlottige gevolgen, nooit zullen begrijpen