Reizen # autisme #zorgintensiefkind

Het reizen met kinderen is voor iedereen een uitdaging. Reizen met een autistisch kind vergt een lange en intensieve voorbereiding. Veel ouders van autistische kinderen kiezen er dan ook voor geen lange reizen te maken. Voor ons was dat een dilemma. Met bijna alle familie op Bali Indonesië wil je toch dat Christy haar familie, met name opa en oma, kent. Maar daarvoor moet dan wel een reis van 22 uur gemaakt worden.
Uiteindelijk hebben we de stap genomen. De eerste keer dat wij met Christy naar Indonesië gingen hebben we Christy terdege voorbereid. Op de eerste plaats hebben we “droog” geoefend op de pier van Schiphol waar een oude Fokker staat. Zitten in een vliegtuigstoel, kijken door een klein raampje met allemaal mensen om je heen. Daarnaast hadden we een boekje gemaakt met pictogrammen en foto’s van alles wat er ging gebeuren, van het inpakken van de koffers tot en met de aankomst op Bali. Van elke facet hadden we foto’s en pictogrammen. Verder had Wayan 16 kleine cadeautjes ingepakt. Voor elk gevlogen uur 1. En het werkte. De laatste keer, afgelopen zomer, ging de heenreis vlekkeloos. Wel waren een paar weken daarvoor een weekend naar Maastricht geweest. Even wennen aan het op reis zijn, in een ander bed slapen enz.
Op de terugreis uit Bali viel Christy al snel in slaap. Toen zij echter na zeven uur vliegen wakker werd was ze het spoor even helemaal bijster. Alle prikkels van Bali kwamen naar boven. Ook was zij haar oriëntatie een beetje kwijt. En als Christy begint te vragen “zijn we er al”met nog zes uur te vliegen wisten we dat dit een nog een lange reis zou worden. We hebben dan ook enkele uren hard moeten werken om niet een klagend vliegtuig over ons heen te krijgen. Op een pakje zakdoekjes. dat door het vliegtuig vloog en bij een mevrouw op schoot landde na, is het verder redelijk goed verlopen. Het is bij een autistisch kind niet te voorspellen had een reis gaat verlopen. We hebben wel gemerkt dat een goede voorbereiding en veel uitleggen helpt.
In mijn werk bij Customer Care van de KLM k0m ik ook regelmatig verhalen tegen van ouders van autistische kinderen. Soms ook volwassen kinderen met autisme. Het is fijn om de passagiers dan te spreken omdat ik als ervaringsdeskundige mij goed in hun situatie kan verplaatsen. Er ontstaat dan ook vaak een band met deze passagiers. Zo had ik onlangs een moeder die KLM om hulp vroeg. Haar autistische zoon krijgt paniek aanvallen als hij in een rij moet wachten. Onlangs had de jongen voor nogal wat paniek gezorgd door zijn gedrag. In de rij bij de security, paspoortcontrole en aan de gate. Dat was een beetje teveel. Samen hebben we gezocht naar een oplossing. In haar reservering heb ik een code laten plaatsen DPNA Autism. Hiermee kan extra begeleiding worden geregeld zodat de betreffende passagier langs alle rijen wordt geleid. Ik had Axxicom, de organisatie die dit verzorgd, uitgebreid ingelicht en gezorgd dat het gezin opgevangen en begeleid zou worden. Ik was daarom ook blij toen ik het volgende mailtje van de moeder kreeg: We are waiting at the gate and I just wanted you to know that the assistance was excellent! I will be in touch when I return from my vacation. But we are very happy! And most importantly Oscar is not stressed!!! Thank you so much for all of your support and for taking positive action with this.
Mijn missie is dan ook om het “autisme en reizen” meer bekendheid te geven binnen de KLM zowel op de grond als in de lucht. Omdat autisme van de buitenkant niet te zien is heb ik door mijn werk ervaren dat het gruwelijk mis kan gaan. En dat door een gebrek aan kennis. Een schone taak ligt er voor mij ……………………………….
Kees Hoekstra is de vader van Christy, die een vorm van autisme heeft. Op zijn Facebookpagina ‘ Ik heb een autistisch kind ‘ schrijft Kees regelmatig over zijn ervaringen.