Recht van de sterkste en de slimste…

De juiste ondersteuning en zorg krijg je niet zomaar. Er zijn lange procedures en nog langere wachttijden. Dit is niet alleen te wijten aan de personeelstekorten, maar vooral ook aan het feit dat gemeenten en zorgverzekeraars strak met hun hand op de knip zitten. Om dan toch de juiste zorg te krijgen, geldt op dit moment het recht van de sterkste en de slimste. Zij die doorgaan en niet opgeven.

En wie zijn dat dan? Dat zijn mantelzorgers en zorgverleners die zich niet zomaar aan de kant laten zetten. Die zich hebben ingelezen en daardoor precies weten wat de mogelijkheden zijn. Die deze kennis en slimheid inzetten om recht te doen aan de werkelijke intentie van goede zorg. Die zich niet laten afschrikken door ellenlange procedures of traineerpogingen. Doorgaan en niet opgeven.

Doorzetten en volhouden. Ondanks de tijd, energie en emoties die dit kost. Sterk blijven en slim worden om zodoende het welzijn van de dierbaren te waarborgen. Als een bewaker van de kwaliteit van leven. En toch vraag ik me met regelmaat af: wat gebeurt er met al die mensen waar niemand voor vecht? Die zelf de kracht of kennis niet hebben? Die alleen zijn…

Beschermen we deze mensen tegen het ondoorgrondelijke systeem? Of zijn we blij dat zij geen probleem vormen en geen kosten maken? Hoe gaat het met hun kwaliteit van leven? Daar kan ik me echt druk over maken. Als ik zie wat ik met veel inzet voor elkaar heb gekregen voor mijn dierbaren, dan weet ik zeker dat het niet vanzelf gaat.

Zo is ons huidige zorgsysteem dus verworden tot een spel van regels en geld. Een spel waarin steeds de regels worden veranderd tijdens het spelen. Ondoorzichtig, onbetrouwbaar en onvoorspelbaar. Botsende belangen tussen kwaliteit van leven en financieel voordeel. Een spel waarin blijkbaar dus alleen de sterkste en slimste kan overleven door vol te houden en door te zetten.