Patroon – gedicht door Metha

Schemerige kamer

Haar stoel staat nog bij het raam
twee handen op een verschoten leuning
plukken nog steeds in het niets

het tapijt waar voeten rust vonden
is versleten, verbleekt en wel kleurrijker
dan het laatste mooie boeket rozen

haar schaterlach en ondeugende ogen
worden gevangen bij het sluiten van
de lange velours overgordijnen
die de grond net niet raken

langzaam draait zij zich om
en vraagt alsof er niets is gebeurd
“doe je de deur goed dicht ?”

hij vult de leegte door antwoord
te geven en sluit de deur

metha ©

is sociaal ondernemer, netwerkbouwer, storyteller, echtgenote, moeder en zij was ruim 8 jaar een zeer gedreven en ervaren mantelzorger voor haar vader met Alzheimer. Eerst in de thuissituatie en later in het verpleeghuis. Tevens is zij de bedenker en het creatieve brein van Mantelzorgelijk.nl en voorzitter van Stichting Mantelzorgelijk.

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top