Overdenkingen rondom oud&nieuw #mantelzorg

De dagen rondom oud&nieuw ben ik altijd een beetje melancholisch. Ik vind het dan met name fijn om familie en vrienden om me heen te hebben voor een drankje en een hapje. Inmiddels heb ik er een traditie van gemaakt. Niks groots maar in kleine groepjes samen terugblikken op het afgelopen jaar en toasten op het nieuwe. We beginnen steevast om even stil te staan bij de mensen die ons het afgelopen jaar ontvallen zijn, dierbaren die ziek zijn en de dingen die absoluut niet lekker liepen. We praten en luisteren vooral aandachtig naar elkaar. Gewoon omdat we nu tijd voor elkaar hebben en ongestoord samen zijn. Als dan alle serieuze woorden gesproken zijn, eindigen we de middag of avond altijd met louter vrolijke zaken. We lachen dan wat af. Heerlijk!

Gisteravond vierden we allemaal oudejaarsavond. En dat gaat meestal ook gepaard met tradities. Sommige van die tradities zijn typisch Nederlands. Zoals oliebollen bakken. Andere delen we met mensen uit een groot deel van de wereld: vuurwerk. Dan zijn er nog de familietradities. Ik ken families die elke feestdag samen vieren. Vroeger deden wij dat bij ons thuis alleen op kerstavond. Het hele jaar konden we verstek laten gaan maar kerstavond waren we hoe dan ook altijd samen. Tradities zijn belangrijk. Ze geven betekenis aan de dingen in ons leven. Ze doen ons beseffen dat we verbonden zijn met de mensen voor ons en dat de generaties na ons weer verbonden zijn met ons. Daarbij geven tradities ook houvast als je het moeilijk hebt. Ik probeer ze daarom ook – ongeacht mijn omstandigheden – zoveel mogelijk in ere te houden.

Vandaag is het 1 januari 2017, een nieuw jaar, maar uiteraard heeft alles wat er morgen gebeurt alleen maar betekenis door dat wat er de afgelopen jaren is gebeurd. We beginnen niet bij nul, zeg maar. De meeste van ons zitten (soms al jaren) in een zorg situatie. Niet omdat we daarvoor kozen maar omdat het ons overkwam. Allemaal hebben we in deze periode van het jaar goede voornemens. Dingen die moeten veranderen, meer voor jezelf kiezen, leuke dingen doen om het vol te kunnen houden, meer hulp aan anderen vragen, noem maar op. Maar hoe moeilijk is het om je aan die goede voornemens te houden…. We zijn nou eenmaal gewoontedieren en kunnen niet ineens een ingesleten gewoonte zomaar veranderen. Volgens mij is het al een eerste goede stap om je bewust te zijn van dingen die anders zouden moeten. En elk ding dat je kunt veranderen, is er toch weer één!

Met Oud en Nieuw kijkt natuurlijk iedereen terug naar het jaar dat achter ons ligt. 2016 was best een roerig jaar. Wereldwijd namen we afscheid van veel grote namen, zagen aanslagen in onder meer Brussel en Nice. De oorlog in Syrië, de aanrandingen in Keulen, de Olympische Spelen, Max Verstappen, Trump die toch Amerika’s nieuwe president werd en zelfs over de schoorsteenpiet. De voortdurende bezuinigingen in de zorg, die ons allemaal troffen, het PGB debacle waar veel mensen ook dit jaar weer de dupe van zijn geworden, het broodnodige manifest ouderenzorg, het groeiend aantal mantelzorgers… Als je de kranten bekijkt van het afgelopen jaar dan zou je bijna denken dat er niet zoveel te loven en te prijzen valt. Maar dat is maar een deel van de werkelijkheid natuurlijk. Want ook in het afgelopen jaar waren er talloze mooie, gelukkige, en hoopvolle dingen. Dingen die de krant misschien niet hebben gehaald, maar die daarom niet minder belangrijk zijn.

2016 was namelijk ook een jaar dat mantelzorgers landelijk toch weer ietsje meer waardering kregen. We zagen meer programma’s op tv waarin mantelzorgers centraal stonden. Meer instanties kwamen op voor mantelzorgers. Meer werkgevers houden rekening met de mantelzorg-taken van hun personeel. Er werd het afgelopen jaar meer gedaan dan ooit tevoren, om mantelzorg op de kaart te zetten. Er kwam zelfs een Mantelzorg Award. Maar neem alleen dit platform maar eens. Mantelzorgelijk groeide vorig jaar volledig uit zijn oude jasje (lees: de oude website kon de bezoekersaantallen niet meer aan) Mede omdat onze gemeente Gooise Meren het belang van ons platform voor mantelzorgers in zag, konden we in 2016 met hun steun een nieuwe website laten bouwen. Iets wat ons in 2015 nog niet gelukt was. Eigenlijk zegt het wel iets: de maatschappij kan niet zonder mantelzorgers en beleidsmakers zien dat nu gelukkig in.

Genoeg redenen voor ons om in 2017 een tandje bij te zetten. Wie schrijft, die blijft, zei mijn vader altijd. En niet alleen ons vaste Mantelzorgelijk team – bestaande uit Barbara, Nadja, Mariette, Claudia en mijn persoontje – schrijft en fotografeert vrolijk verder. In 2017 mogen we, naast de vaste groep bloggers, zelfs nog meer nieuwe gastbloggers verwelkomen. Verschillende mantelzorg situaties en meer ervaringsverhalen. En nog meer bekende (mantelzorgende) nederlanders die ons hebben toegezegd om een interview te geven.  We zijn er echt super trots op!

Laten we er in 2017 – ongeacht de soms zware omstandigheden waarin we verkeren – met z’n allen het beste van maken. Barbara, Claudia en ik wensen iedereen een gelukkig en gezond nieuwjaar. En vergeet nooit: Zorgen doen we bij Mantelzorgelijk samen!

Liefs,

Marjolijn