Over vissen en wolven…

Dinsdagmiddag is er een nieuwjaarsreceptie bij de zorginstelling, en mijn eega vindt het belangrijk om daar gezien te worden, dus gaan we er samen naartoe. Het is ook wel even leuk en gezellig.

Op zijn kamer staat nu inderdaad een aquarium, maar die oogt nog wat kaal qua beplanting en er zijn nog geen vissen.

Volgens mijn eega is de pomp kapot, en moet dat eerst geregeld worden.

Hij is blij met het aquarium: het staat gezellig, en het geeft hem rust.

Vroeger had hij ook een aquarium in huis, en een vijvertje buiten, maar als ik hem vraag waarom hij het aquarium destijds heeft weggedaan, moet hij het antwoord schuldig blijven. Hij weet dat echt niet meer.

Als ik hem de vraag voorleg of hij wil eten met de anderen in de huiskamer, of op zijn kamer bij mij, kiest hij nu voor de laatste optie, dus dat is wel zo gezellig.

Donderdagavond is er in het hoofdgebouw een natuurdocumentaire die hij graag wil zien en mij ook wel aanspreekt, dus daar zullen we samen naartoe gaan.

In de middag ga ik vast naar hem toe, en we praten over de vissen die hij in zijn aquarium wil hebben.

Tot mijn verbazing lepelt hij zo wat namen op uit zijn geheugen, die ik niet ken, maar dat is niet zo verwonderlijk, en hij weet ook precies hoe ze eruit zien.

Omdat ik ze niet allemaal ken, zoek ik ze op via internet.

Sommige namen klinken “als”, maar met de omschrijving van hem erbij, kan ik ze toch opzoeken.

Ik vind ook een omschrijving van hun gedrag erbij, wat hij weer niet wist: bijvoorbeeld vissen die schrikken als het licht plotseling aan zou gaan en dan tegen het glas aan knallen en vervolgens  hun bekje kunnen breken (halfsnavelbekjes).

Laconiek zegt mijn eega dat ze dan maar geen vis hadden moeten worden, maar uiteraard ben ik het hier niet mee eens, want dat is de omgedraaide wereld.

Hij is verantwoordelijk voor het welzijn van zijn vissen, de vissen zijn daarvoor van hem afhankelijk, en het kan niet zo zijn dat dat het probleem van de vissen zelf wordt.

Het klinkt zinnig wat ik zeg, en daar is hij gelukkig wel gevoelig voor.

De mannetjes van deze vissoort kunnen met elkaar gaan vechten en op een “slachtpartij” zit hij zelf ook niet te wachten, dus wil hij een mannetje en een vrouwtje daarvan.

Ik geef hem het dringende advies, wat hij ter harte neemt, om goed te informeren in een winkel, want het luistert allemaal best nauw met een aquarium, qua beplanting en vissoorten bij elkaar en qua aantallen; zoveel weet ik er zelf ook nog wel van.

Dan is het tijd voor de film. Die is best mooi, maar mijn eega dut ook af en toe weg en ik denk dat hij zo de helft ongeveer gemist heeft, al had hij daar zelf geen erg in, zo blijkt achteraf.

Hij vond het toch leuk en gezellig dat ik erbij was, zegt hij.

Ik ben laat thuis, wat ik voor het goede doel voor lief heb genomen, maar ‘s nachts ben ik veel wakker en als ik wel even slaap, droom ik enge dromen over wolven, zowel over de echte, als ook over mensen die als wolven kunnen zijn… brrrrr…

‘s Avonds blijf ik in principe altijd liever thuis, wetende hoe ik “in elkaar steek”, maar dat kan niet altijd.