OMdenken
Wat mij al lange tijd opvalt is dat bij veel organisaties voor mantelzorgondersteuning bijna alleen wordt gedacht aan het overnemen van de zorg. Wanneer er ondersteuning wordt ingezet gaat dat meestal door middel van bijvoorbeeld respijtzorg, thuiszorg of kort verblijf in een zorginstelling. Dit is allemaal gericht op het overnemen van de zorg voor degene voor wie je zorgt.
Hoewel het tijdelijk wegnemen van de zorg bedoeld is om de mantelzorger te ontlasten kunnen we de mantelzorgondersteuning misschien ook eens op een andere manier insteken. Als mantelzorger zorg je graag voor je geliefde. Waarom zou je er anders aan beginnen nietwaar? Toegegeven, vaak heb je niet echt een andere keuze, maar toch… Ook weet jij het beste hoe de zorg ingestoken moet worden. Je kent je partner, ouder of kind immers het beste. Waarom moet iemand anders dan die zorg gaan overnemen? Die zal het niet zo goed doen als jij.
Als mantelzorger kun je ook zodanig ondersteund worden dat je toch kan blijven zorgen. Dat is vrij simpel en vaak nog goedkoper ook. Als we nu eens zorgen voor zaken als huishoudelijke hulp of een maaltijdservice? Dan hoeft de mantelzorger zich daar niet meer mee bezig te houden. En dat is goedkoper dan verpleegkundige hulp inhuren, gedurende 48 uur iemand voor respijtzorg in huis laten komen of iemand uit ‘logeren’ te sturen. Ook hebben veel gemeenten vrijwilligersorganisaties die bemiddelen tussen aanbieder en ontvanger. Schakel die eens in. De toch al overbelaste mantelzorger heeft veel aan af en toe wat hulp in de tuin, iemand die bijvoorbeeld drie dagen in de week kookt of boodschappen doet.
Natuurlijk zal even uit je omgeving kunnen zijn met respijtzorg of even alleen thuis kunnen zijn met behulp van bijvoorbeeld tijdelijk verblijf in een zorginstelling verademing geven. Maar blijvende praktische hulp voor de mantelzorger voorkomt dat deze omvalt, toch kan blijven zorgen en zoals gezegd, het is nog goedkoper ook.
Als gemeenten en maatschappelijke organisaties eens op deze manier zouden OMdenken, dan ontlasten we de mantelzorger én waarderen we de mantelzorger om zijn of haar kennis, inzet en liefde.
Meer lezen
Joachim, van dit type omdenken houd ik.
Je beschrijft prettig opbouwend en in gewoon Hollands op welke wijze gemeentes meer zouden kunnen betekenen voor overbelaste mantelzorgers in hun stad(jes) en dorpen.
Ik hoop dat je naast het zorgen voor je vrouw vaker ‘in de pen klimt’ voor je collegamantelzorgers!
OMdenken… inderdaad.
Maar dat moeten we als volk doen. Want we blijven nu maar naar anderen wijzen om de dingen voor ons te regelen. Wildvreemden, ergens in Den Haar of in een gemeentehuis. En dan blijven we maar raar opkijken als die hele andere belangen dienen dan de onze…
Wat we nu steeds maar doen is symptomen bestrijden. De druk op mantelzorg(ers) wordt te zwaar, dus gaan we proberen die wildvreemden te vertellen wat ze zouden moeten aanpassen zodat die druk beter te dragen wordt. Want dat proberen we al decennia. Nergens gaat het lampje branden dat dat al decennia leidt tot steeds meer problemen. En nergens gaat dat lampje branden dat we niets oplossen, dat we alleen maar problemen draaglijker maken.
We hebben allemaal wel eens die tekenfilms gezien. Die waarbij een figuurtje een lek ontdekt en dat dicht met zijn vinger. Om vervolgens te zien dat er een ander lek ontstaat. En daar gaat een andere vinger in. Net zolang tot alle lichaamsdelen die een lek kunnen dichten in gebruik zijn, maar er toch weer een lek bijkomt. Dat is waar we met zijn allen mee bezig zijn. Niet kijken WAAROM het lekt en daar iets aan doen, maar steeds dat ene nieuwe lek proberen te dichten. Dweilen met de kraan open…
Het is inderdaad tijd om om te denken. Maar niet op detail niveau. We zullen grote maatschappelijke veranderingen moeten gaan maken, de boel echt heel anders gaan inrichten. Want anders blijven we steeds weer tegen een nieuw lek aanlopen. Of dat nu in de mantelzorg, de gewone zorg of welke andere probleemhoek dan ook is.
Of we gaan komende maand weer braaf een kruisje zetten en hopen dat een wildvreemde onze problemen dan dit keer wél op gaat lossen. Met vrijwel zeker het zelfde resultaat als de afgelopen tientallen jaren: teleurstelling en nog meer problemen.