Notities maken #dementie

Mijn vader was altijd een notitie schrijver. Als kind bewonderde ik vaak zijn zakagenda, die vol stond met voornamelijk werkafspraken. Hij schreef alles keurig onder elkaar en als de afspraak geweest was, zette hij er een ferme streep door. Een agenda heeft hij al lang niet meer. Wel een planbord maar dat wordt al bijna vier jaar ingevuld door mij. Net als zijn administratie, die doe ik ook. In het begin – toen hij zelf de post nog ontving – schreef hij altijd notities voor mij op de enveloppen van de rekeningen en brieven die hij kreeg. Laatst was ik op zoek naar een bepaalde beschikking van de wmo en toen viel me ineens op hoe veel dat er de laatste jaren waren. Ik heb ze allemaal bewaard…

In eerste instantie was papa nog vrij helder en dan wees hij me bijvoorbeeld op verhogingen die volgens hem niet klopte.  Soms klopte het maar na een paar maanden raakte hij steeds meer de realiteit kwijt. Ik probeerde hem dan geduldig uit te leggen hoe de vork werkelijk in de steel zat maar hij bleef er dan echt enorm in hangen. Soms liep de gemoederen hoog op. Op de en of andere manier had hij moeite met loslaten van bepaalde – voor hem heel normale – taken. Ik vermoed dat hij daarom instructies op de enveloppen bleef schrijven. Zo had hij voor zijn gevoel toch nog een beetje een vinger in de pap. Papa schreef er ook altijd bij dat iets dringend was. Als het in zijn ogen écht niet klopte noteerde hij ZEER dringend.

Toen kwam het moment dat er veel aanmaningen op de deurmat lagen. Papa raakte steeds meer post kwijt. “Ik heb het echt nooit eerder ontvangen, Mallijn!. Ik ben toch niet gek!” was zijn standaard zinnetje in die tijd. Negen van de tien keer dat ik dan in huis ging zoeken, vond ik wel weer een paar poststukken terug. Meestal op de meest vreemde plekken. En soms had hij zelf weer iets gevonden en dan kwam hij de missende rekeningen keurig door mijn brievenbus doen. Uiteraard met een notitie: Lag nog in de kast. GROOT VRAAGTEKEN.. Alsof hij daarmee wilde aangeven dat hij dat echt geen idee had wie dat er had neergelegd.

Papa was ook niet meer helemaal bij als het op instanties aankwam. De Woningbouw die plotsklaps Ymere werd of UPC die veranderde in Ziggo… Niet te bevatten. Hij vertrouwde het dan ook niks! Uiteraard kreeg ik dan een notitie..

En soms maakte firma’s het heel erg bont in papa’s ogen. Geen idee wat er aan scheelde maar ze kregen een vette aantekening!

En Waternet maakte er in die tijd in zijn ogen trouwens ook een potje van!(Zijn ze nou helemaal besodemieterd!)

En als papa wel eens heel erg boos op mij werd omdat HIJ post had kwijtgemaakt en een aanmaning kreeg, konden de gemoederen – zeker in het begin – best wel eens hoog oplopen. Na zo’n woordenwisseling kreeg ik bij de eerstvolgende envelop wel altijd een hele lieve notitie van Opa(?) Jan..

Er waren ook hele aandoenlijke notities bij, zoals op de brief van Goosie Meren waarin ze hondenbezitters vroegen om tijdens het wandelen alert te zijn op eventuele vreemde, verdachte situaties. Papa was in alle staten want hij dacht dat als hij zou weigeren, ze zijn hondje van hem afnamen…

Inmiddels komt alle post voor papa bij mijn zus. Daardoor stopte zijn notities aan mij. Jammer! Hij heeft toen nog een paar maanden notities in de krant gezet. Voornamelijk bij artikelen die hem bekend voor kwamen. Wij weten geen van allen waar hij op doelde..

Tegenwoordig komt hij helaas niet veel verder dan de herkenning van personen. In de krant komt hij de laatste tijd steeds meer bekenden tegen… zichzelf bijvoorbeeld ;)