Nog even in vrede

De eerste kerstdag is alweer voorbij. De dag begon met een zelftest. Alhoewel we al maanden in een bubbel leven, vond ik het toch een spannend moment. Want stel je voor… Maar iedereen was negatief, dus met een positief gemoed konden we kerst gaan vieren. Wat was het bijzonder om met de hele kleine familie bij elkaar te zijn.

We hadden niet groots uitgepakt. Het samenzijn was het grootste cadeau dat we konden krijgen. Gewoon met elkaar wat eten en drinken. De kerstboom in de kamer. Alle lichtjes aan en in alle rust van elkaar genieten. Wat was dat fijn.

Ondertussen kreeg ik berichten over de verdere afschaling van de zorg. Over mantelzorgers die zoveel extra handelingen moeten uitvoeren. Ik kreeg meldingen doorgestuurd dat mantelzorgers zelfs opgeleid gaan worden om voorbehouden handelingen uit te moeten voeren. Alles onder het mom van het ontlasten van de zorg. Volgens mij is dit een opstap naar structurele inzet van mantelzorgers.

Ik voel de onrust en de ergernis opkomen, want hier vind ik echt iets van. Maar nu even niet. Vandaag, op tweede kerstdag, gaan we het samenzijn eerst nog even dunnetjes overdoen. Ik wil nog heel even in alle rust samen met mijn familie zijn. Daarna pak ik de handschoen weer op. Maar nu wil ik nog even in vrede blijven. Fijne en liefdevolle dag allemaal!