Naam

Ik zie hoe ze mij negeert, nauwlettend

vanuit ooghoeken volgt, zich afvraagt

war of waarom die man in haar huis.

Toch vraagt ze niet wie ik ben, waarom

ik kasten open, jassen lucht, ongevraagd

post opruim, schoonmaak, thee zet.

Ben ik een dokter, een klusjesman, een

zoon misschien? Ze spreekt me aan met u,

je weet maar nooit, en glimlacht beleefd.

Ik speel mee, alstublieft mevrouw, uw thee

en schrik als ze vraagt wie dat is, die foto,

die vrouw met een kind op haar arm.

Tot ook ik verwaai is de indringende dichtbundel van Peter Swanborn over zijn moeder met dementie. In de komende weken mogen wij een aantal van zijn prachtige stukken delen op de Mantelzorgelijk. Je kunt het boek nog steeds kopen, bijvoorbeeld in de webshop van Uitgeverij Podium.