Mirjam blogt over de zorg voor haar moeder: Mama is jarig

Gisteravond heb ik de woonkamer versierd en natuurlijk de rolstoel voorzien van een stoel-slinger. Ik schrijf de verjaardagskaart van ons voor haar 83^ste verjaardag en ook één van mijn broer en zijn gezin uit het buitenland. Ik haal de brievenbus leeg en gelukkig zijn er nog meer verjaardagskaarten, dat is alvast een goede start van een gezellige verjaardag.

Het is altijd een beetje aanvoelen op zo’n dag, je weet nooit hoe het binnenkomt en of ze er zin in heeft. We gaan het beleven.

Goedemorgen Mam, hartelijk gefeliciteerd! Je bent vandaag jarig!

“Dat weet ik ook wel, ik ben vandaag 100 jaar” zegt mijn moeder.

Samen lezen we de kaarten en deze krijgen een ere-plekje op tafel. Ik neem mijn moeder mee naar ons huis waar we taart gaan eten en visite ontvangen. Ook bij ons hangen de slingers en mama is zeer vereerd als ik haar in de rolstoel naar binnen rijd. Ik laat haar even tot rust komen en ga koffie en thee maken. Ze is wat stilletjes en roept na een tijdje richting de keuken:

“Erg leuk hoor, dat ik te laat ben op mijn eigen verjaardag”.

“Mam, je bent niet te laat hoor, de visite moet nog komen, je bent nummer één”.

Dan gaat de deurbel “visite!!” roepen Ol en ik in koor. Mama begint te glunderen. Mijn schoonmoeder en de hond zijn er. Fossy springt tegen de rolstoel op alsof ze mama feliciteert en de beide moeders knuffelen elkaar op deze speciale dag. Bloemen en nog meer cadeautjes.

Dan hebben we een videocall-afspraak met mijn broer die in het buitenland woont, gezien het tijdsverschil is het daar al in de avond. Mijn broer verschijnt op het grote scherm en mama begrijpt er niks van. “Je kaart is aangekomen hoor en jullie cadeautjes ook”, laat ik hem weten. Ze is erg blij hem en de kleinkinderen weer even te zien, maar verward tegelijk.

“Moet die jongen nu weer helemaal terug naar Thailand?”

Na deze bijzondere visite komt mijn andere broer met zijn vriendin en gaan we aan de koffie met gebak. We pakken voor mama alle cadeautjes uit en ze geniet duidelijk. Aan het eind van de middag nemen Ol en ik onze beide moeders mee uit eten. We zitten op een rustig plekje in het restaurant en mama heeft het hoogste woord. Het vuurwerk op het toetje maakte het helemaal af ;).

Als ik haar ‘s avonds naar bed breng zegt ze:

“Wat heb je er weer een werk van gemaakt meid, het was een heerlijke dag.”

“Graag gedaan mam, ik vond het ook een heerlijke dag, welterusten mam.”

“Welterusten Mir…. ik weet heus wel dat jij de kaart van je broer hebt geschreven…”