Midden in een zorgcrisis

Al maanden staat mijn broer op een wachtlijst voor een operatie. Nu is hij plotseling erg ziek geworden en moeten we alle zeilen bijzetten. De druk op de zorg is enorm. Ik had al veel gelezen over een zorginfarct, maar er is echt iets aan de hand. Zo zaten we onverwacht in onze eigen zorgcrisis.

Er was geen huisarts in de nacht beschikbaar voor een spoedbezoek. Toen aan het einde van de nacht de situatie verder verslechterende is met veel kunst- en vliegwerk alsnog een arts geregeld. Daarna volgde een snelle opname op de Spoed Eisende Hulp, gevolgd door lange wachttijden door een gebrek aan handen en bedden. Maar het was de menselijkheid die het voor mij dragelijk hebben gemaakt.

Ik zag verpleegkundigen en dokters die letterlijk hun benen uit hun lijf liepen. Die met zweet op hun voorhoofd het schip drijvende proberen te houden. Zorgverleners die weigeren om hun zorghart uit te laten schakelen. Die moeite blijven doen om de mens achter het dossier te zien. Ondanks alle stress, drukte en vermoeidheid.

Ik wil even stilstaan bij de mensen die ik de afgelopen dagen ben tegengekomen. Ik wil de verpleegkundige bedanken die haar eigen gebakken peperkoek met me wilde delen. Ik bedank de dame van de catering die op een holletje haar eigen oplader uit haar locker ging halen omdat mijn telefoon leeg was. En ook de mensen van de ambulance die ons geruststelden en voorzichtig waren.

Maar natuurlijk ook de dokters en verpleegkundigen van de afdeling die steeds de tijd nemen om ons rustig zaken uit te leggen en die ons steeds op de hoogte houden. En de dame aan de telefoon die me ineens vroeg hoe het met mij ging. En ik bedank al die mensen die ook zomaar voor mij probeerden te zorgen met veel koffie en soep.

Dit is waar het echt om gaat. Ik heb menselijkheid gevoeld en oprechte aandacht. Het blijft nog even spannend wat de komende tijd ons gaat brengen. Er zijn grote problemen in ons zorgsysteem, maar ik vertrouw op de mensen in de zorg. Laten we ze op handen dragen. Dat doen ze ons ook. Ze verdienen het.