Meneer Jansen weigert een gesprek
‘Je bent zo’n trut!’ Meneer Jansen zit in zijn luie stoel voor het raam. Het is 11 uur. Tijd voor zijn wekelijkse gesprekje met de psycholoog. Het enige contactmoment in de week voor meneer. Met zijn gedrag stoot hij iedereen af.
Ik ken meneer Jansen nu alweer zo’n jaar. En hoewel hij mij altijd verrot scheldt, ben ik er graag. Het is in hartje Amsterdam. In de Jordaan. Op een bovenwoning. In zijn huiskamer hangen ongeveer 6 koekkoeksklokken, 4 huilende zigeunertjes en 5 tegeltjes met levenswijsheden.
‘Ik mot je niet! Ik heb geen psycholoog nodig. De wereld is gek geworden, niet ik!’
Daar heeft meneer Jansen wel een punt. Ik maak mij ook best zorgen om de gezondheidszorg, het klimaat, de ontstane tweedeling in de maatschappij ten gevolge van QR codes, gele boekjes en negatieve testen.
‘Nu ga je zeker weer in die stoel tegen mijn kop aan zitten te lullen. Verdomme! Strontziek word ik ervan!’
Hij wijst naar de grote bruine fauteuil bij het gaskacheltje. Het zitvlak is geel uitgebeten van de urine. Je doet maar, maar geen geouwehoer aan mijn kop!
Dan bekijkt meneer Jansen mij van top tot teen en steekt van wal
‘Moet je jezelf nou zien staan, jij hebt zeker de wijsheid in pacht. Met je studie….Nou, ik heb met deze klauwen gewerkt in de haven!
Meneer jansen steekt zijn handen driftig de lucht in. Hij heeft inderdaad immense handen.
‘Ik heb geleefd! Kijk maar eens goed naar die rotkop van me. Tegenwoordig moeten er allemaal van die spuiten in. Om de boel glad te trekken. Allemaal idioten.
Meneer Jansen is goed op dreef vandaag. Hij heeft ergens ook wel gelijk. De wereld is een beetje gek geworden. Met die opgespoten lippen, konten en tieten.
Ik zal vandaag een beetje stevig uit de hoek moeten komen. Wil hij mij niet binnen 1 minuut de deur uitschoppen. En dus loop ik met ferme pas naar zijn eettafeltje en sla met de vuist op tafel: ‘Belachelijk is het! U heeft gewoon helemaal gelijk. En ik ga eens even heel eerlijk met u zijn. Ik bekeek vanochtend mijn eigen kop eens in de spiegel en ik zal u zeggen meneer Jansen, het beviel mij niet. Echt niet.
Vooral die tuttige hakschoentjes en die stijve zwarte pantalon. En daar moet u ineens uw hele hebben en houden tegen vertellen. Je vuile was buitenhangen. Er zijn grenzen hoor. U weet wel hoe het reilt en zeilt in het leven. Ik kan maar beter gaan meneer Jansen. U heeft gewoon gelijk!
Meneer Jansen reageert: ‘klotezooi. Weet je wat ik helemaal om te kotsen vind… Al dat gezeik op die tv. Er is geen flikker aan. Allemaal van die blije koppen. Vroeger had je 3 zenders. Tegenwoordig moet je 26 kanalen hebben.
‘Ja joh, u heeft zo gelijk. Meneer Jansen hoe houdt u het eigenlijk allemaal vol? Hoe doet u dat toch? Ik vind het knap!
Meneer Jansen kijkt mij wat meewarig aan en antwoordt dan: ‘Zeg maar Sjaak’
Serieus Sjaak, hoe doet u dat?! U bent uit bed gekomen, u zit hier in uw stoel. Gewassen en wel. Terwijl de hele dag geconfronteerd wordt met dit gezeik. Hoe doet u dat? Hoe….
‘Doorzetten! Dat leer je echt niet op die scholen. Dat zit in je genen. Mijn vader zei het vroeger al, jij komt heel ver Sjaak!
‘Was uw vader ook zo gespierd?”
‘Nou mijn vader, dat was een hele brute kerel. Zulke handen he..’
Dan staat meneer Jansen op: ‘maar wil je niet een bakkie slootwater. Ik ken even een pot koffie zetten he..
‘Lekker Sjaak’
‘Zwart met suiker?’
‘Ik drink echt een wijvenbakkie. Met melk en suiker graag’.
‘Oké’
Kunnen afstemmen en meebewegen. Het is een vak apart. Maar ik hou er enorm van. Omgaan met dementie; met bijzondere karakters; met complex gedrag. Ik vind het het mooiste wat er is.
Doe met mij mee én BELEEF de veelgeprezen muziektheater producties Dag Mama 1 & 2 van OUDERENPSYCHOLOGEN en THEATERMAKERS
Meer lezen
Dit bericht heeft 0 reacties